Lupus in Tabula (kleine doos) 2002

Weerwolven (waar hebben we dit nog gehoord?) bedreigen het afgelegen dorpje Tabula. Elke nacht veranderen een aantal dorpsbewoners in Weerwolven, waarna ze een onschuldig slachtoffer verscheuren om hun instincten te bevredigen. De overlevende dorpsbewoners komen elke dag samen om het probleem te bespreken. Aan het eind van de discussie wordt één van hen, via stemming, gelyncht.
Lupus in Tabula is een variante op een publiek domein spelconcept dat meestal gewoonweg “Weerwolven” wordt genoemd. Op internet circuleren heel wat boeiende varianten. Hier en daar is een uitgever bereid gevonden het idee als kaartspel te produceren. Zo kent iedereen bij ons wellicht reeds “Weerwolven van Wakkerdam”.
Deze Lupus gebruikt dezelfde grote lijnen maar verschilt hier en daar toch wel wat waardoor Lupus in Tabula beslist de moeite waard is om eens uit te proberen.
Eerste grote verschil: het aantal spelers. Het spel kan met 23 mensen gespeeld worden (waardoor het in de klas en de jeugdbeweging meer kans maakt).
In dit spel zijn er eveneens twee kampen: de Weerwolven en de Mensen. De Weerwolven trachten iedereen in het dorp te slachten, de Mensen daarentegen moeten de Weerwolven vangen en lynchen.
Iemand moet bereid gevonden worden om de rol van spelleider op zich te nemen. Deze persoon leidt en animeert het spel zonder zelf een actieve rol aan te nemen.
Met 8 tot 15 spelers schuilen er twee Weerwolven in het gezelschap. Vanaf een 16de spelers komt er een derde Weerwolf bij. De spelleider selecteert de personages en deelt iedereen verdekt één kaart uit. Tijdens het uitdelen mag de spelleider zelf de kaarten bekijken zodat hij nu reeds weet wie de Weerwolven zijn. Tussen de dorpsbewoners zit minstens steeds de Ziener. De andere kaarten kunnen een mengeling van gewone mensen en speciale personages zijn.
.: De nachtfase
Alle spelers sluiten hun ogen en beginnen op de tafel te tikken om ongewilde geluiden te verhullen. De Spelleider roept dan de Ziener op (bv.: “Ziener, je mag nu je ogen openen; kies iemand waar je meer over wilt weten”). De Ziener opent zijn ogen en duidt een andere speler aan. De Spelleider antwoordt in stilte met een ‘Duim-omhoog’ teken als de Ziener een Weerwolf aanduidde, of met een ‘Duim-omlaag’ teken als het geen Weerwolf was. Daarna duidt de Spelleider het einde van deze fase aan (“Ziener, je mag nu je ogen sluiten”); de Ziener sluit vervolgens zijn ogen.
Opmerking: deze fase moet altijd gespeeld worden, ook al is de Ziener al gedood, dit om de andere spelers geen hints te geven; de Spelleider roept de Ziener op, en laat hem even later weer inslapen, ook al heeft de Ziener niets kunnen doen in deze fase.
Vervolgens roept de Spelleider de Weerwolven op (“Weerwolven, open jullie ogen en kies iemand uit om te vermoorden”). De Weerwolven openen hun ogen en kijken naar elkaar. Daarna beslissen ze in stilte welke Dorpsbewoner ze willen vermoorden. De Spelleider onthoudt deze beslissing en duidt dan het einde van de Weerwolven-fase aan (“Weerwolven, sluit nu jullie ogen”). De Weerwolven sluiten hun ogen. Hierna is de nachtfase gedaan.
.: De dagfase
De Spelleider meldt nu dat de Dagfase begint (“Iedereen mag zijn ogen opendoen, een nieuwe dag breekt aan”). Alle spelers openen hun ogen. De Spelleider vertelt nu welke speler tijdens de nacht werd vermoord door de Weerwolven. Deze speler is vanaf nu dood en mag niet meer spreken voor de rest van het spel. Hij mag ook zijn kaart niet laten zien (wat een heel ander effect op de rest van de groep veroorzaakt in vergelijking met de Wakkerdam-versie).
De overlevenden moeten nu iemand kiezen die ze willen lynchen; de spelers praten onder mekaar om te proberen te weten te komen wie de Weerwolven zijn; je mag zeggen wat je wilt (waarheid, verwarring, leugens,... alles is toegestaan). De Weerwolven, die ook deelnemen aan dit gesprek, zullen natuurlijk proberen de verdenking in de schoenen van andere spelers te schuiven, in de eerste plaats de persoon waarvan ze denken dat het de Ziener is. Zoals reeds vermeld mogen de spelers hun kaarten niet laten zien aan de andere spelers.
.: Het lynchen
Nadat er ongeveer 3 minuten gediscussieerd is, vraagt de Spelleider aan elke speler, te beginnen met de speler rechts van de speler die juist vermoord is, en vanaf dan met de klok mee, welke speler gelyncht mag worden. De Spelleider geeft telkens een “Woedende Meute” kaart aan de speler die aangeduid wordt.
Opmerking: deze kaarten zitten niet in de eerste druk 2002 maar wel in die van 2004 en geven de spelleider een knap systeem om te onthouden welke speler hoeveel stemmen ontvangen heeft. Je kan ook vragen dat elke speler op zijn vingers bijhoudt hoeveel keer op hem gestemd werd.
De twee spelers die de meeste aantal stemmen kregen (= “Woedende Meute” kaarten) worden “genomineerd” en krijgen een laatste kans om zichzelf kort te verdedigen. Daarna haalt de Spelleider de “Woedende Meute” kaarten op en de spelers die niet werden genomineerd mogen nogmaals stemmen (volgens hetzelfde principe) om te zien wie gelyncht wordt. De speler die het meeste aantal stemmen krijgt, wordt gelyncht en ligt uit het spel. In het geval van gelijkstand, wordt de stemming (en de speeches) herhaald. Indien er dan nog een gelijkstand is, dan zal de Spelleider willekeurig bepalen wie gelyncht wordt. De geëlimineerde speler mag geen commentaar geven op de beslissing en mag ook niet meer praten voor de rest van het spel (natuurlijk moet hij ook zijn kaart geheim houden).
De dagfase is nu voorbij; de Spelleider haalt de “Woedende Meute” kaarten op en het spel gaat verder met een nieuwe nachtfase, enzovoort, tot één van de kanten wint.
.: Het einde van het spel
De Spelleider stopt het spel met een overwinning voor de Mensen indien ze alle Weerwolven kunnen lynchen. De Weerwolven winnen indien ze genoeg mensen vermoorden (of laten lynchen...) totdat hun aantal gelijk is (dus 2 Weerwolven en 2 Mensen, of 1 Weerwolf en 1 Mens): dan slachten de Weerwolven de overblijvende Mensen meedogenloos af! Een kamp wint altijd als een geheel: alle voorheen geëlimineerde spelers winnen dus mee!
.: Speciale karakters
Hoe meer ervaring een groep verwerft in dit spel hoe meer speciale karakters de spelleider kan toevoegen aan de kant van de dorpsbewoners.
Het Medium verneemt tijdens de nachtfase of de speler die tijdens de vorige dag gelyncht werd een Weerwolf is of niet.
De Bezetene is een Mens die altijd wint. Als de Weerwolven winnen, wint hij ook (zelfs al weet hij in begin van het spel niet wie de Weerwolven zijn).
De Lijfwacht beschermt elke nacht een speler van zijn keuze. Hij doet dit vooraleer de Weerwolven wakker komen.
De twee Vrijmetselaars moeten steeds samen in het spel zitten. Zij vernemen tijdens de eerste nacht wie ze zijn en kennen dus elkaars rol.
De Weerhamster tenslotte is iets speciaals. Hij speelt alleen, en kan niet door de Weerwolven gedood worden (indien de Weerwolven hem kiezen als slachtoffer, dan wordt er niemand gedood). Voor de einddoelen van het spel en voor het Medium geldt de Weerhamster als een Mens; indien de Ziener hem aanduidt tijdens de nachtfase, dan wordt hij gedood, samen met de speler die door de Weerwolven werd gedood. De Weerhamster is de enige winnaar indien hij nog leeft als het spel eindigt.
.: Commentaar
Wie reeds een aantal partijen “Weerwolven van Wakkerdam” gespeeld heeft, moet een beetje wennen aan dit concept. Vooral het feit dat niemand te weten komt welk karakter zowel ’s nachts als overdag uitgeschakeld werd (de gedode spelers mogen hun kaart niet laten zien) maakt het spel wat moeilijker maar eigenlijk ook wat spannender. De wijze waarop in twee opeenvolgende ronden de stemmen geteld worden. Het feit dat de twee genomineerden zich nog eens extra moeten verdedigen, zorgt voor soms ontroerende taferelen.
Lupus in Tabula bekoort door zijn aankoopprijs, prima kwaliteit van kaarten, drie extra blanco kaarten voor eigen creaties, originele manier van stemmen en het grote aantal spelers dan kan participeren.
.: Verschil met Weerwolven van Wakkerdam:
- 23 i.p.v. 18 spelers
- de waarzegster (hier Ziener) weet enkel of de door hem aangeduide speler een Weerwolf is of niet
- de fase van de Ziener wordt steeds gespeeld (zelfs al is die dood)
- uitgeschakelde spelers tonen hun kaart niet (blijft geheim tot einde spel)
- stemming door toekennen van speciale kaarten
- na de stemming moeten de twee spelers die de meeste stemmen behaalden zich nog eens extra verdedigen
- pas tegen het einde van het spel wordt duidelijk welk kamp gewonnen heeft
- de Weerwolven winnen als ze nog met evenveel overblijven als de resterende dorpsbewoners
- tijdens de nacht maakt iedereen lawaai (kloppen op tafel of op de knieën slaan)