Hector en Achilles 2003

De afbeelding op deze doos is ronduit schitterend en brengt je in elk geval onmiddellijk in de gepaste sfeer. Eenmaal open, wordt de vreugde echter wat getemperd... want heel veel (aantrekkelijk) materiaal is er niet te vinden. De opbergvakken passen trouwens alleen voor de aanwezige kaarten. De rest gaat verloren in een grote lege ruimte.
De twee identieke speelborden dienen alleen om de eigen kaartvoorraad goed te ordenen en geven het visuele beeld van twee tegenover elkaar staande legers. Beide partijen hebben - op enkele kleine details na - een identieke kaartenset van 48 legerkaarten (te verdelen in 4 stapels van 12 kaarten) en 6 heldenkaarten. In elke set zijn slingeraars, boogschutters, peltasten en hoplieten in 6 verschillende kleuren terug te vinden. Afhankelijk van de zijde waarvoor je speelt, beschik je ofwel over zes Trojaanse helden (Acamas, Aeneas, Glaucus, Hector, Paris en Sarpedon) of zes Achaeaanse helden (Aias, Achilles, Agamemnon, Diomedes, Menelaos en Odysseus). Al deze helden zijn afkomstig uit de Ilias van Homerus. Deze heldenkaarten zijn uiterst belangrijk en dienen zowel op het juiste moment ingezet te worden als voor verlies gevrijwaard te worden, twee spelelementen die niet altijd mooi op elkaar af te stemmen zijn.
Doel van het spel is heel eenvoudig: breng het leger van de andere speler in opeenvolgende veldslagen zoveel verliezen toe dat het te klein wordt om nog te kunnen vechten. Ook als het leger van je tegenstander zich voor de vierde keer terugtrekt, win je dit spel.
Natuurlijk doen de goden ook mee in de strijd. In een oorlogsspel dat zich situeert in de klassieke oudheid mogen ze gewoonweg niet ontbreken. Dat ze daarbij ook een belangrijke rol spelen, moet niet verbazen. In elke veldslag ligt een zogenaamde lot-kaart centraal. Elk van de vier zijden van deze kaart toont een andere kleur. Alleen de kleur die op het einde van een veldslag naar je toe gericht is, geeft aan welke legerkaarten bij de afwikkeling van die veldslag tellen. Tijdens een veldslag zal hiervoor heel goed uitgekeken moeten worden. Na elk tussengevecht, d.w.z. als beide spelers een nieuwe kaart aan hun aanval toevoegen, mag de op dat moment sterkste speler (= de speler met de grootste aanvalskracht) de lot-kaart indien gewenst een kwart draaien.
Een volledige veldslag bestaat uit het spelen van één voorhoedekaart en vier legerkaarten. Bij het begin van elke strijd beschikt elke speler ook over één heldenkaart. De kleur van deze held is erg belangrijk want dit is de tweede kleur die bij de eindtelling in rekening wordt genomen. Voor het spelen van een legerkaart heeft elke speler steeds de mogelijkheid om een legerkaart te ruilen, een heldenkaart in te zetten (door die op een reeds aanwezige legerkaart te leggen), te ruilen of de hulp van de goden in te roepen. Door een vernuftig systeempje wordt voor elke veldslag uitgemaakt met welke kaartstapel gespeeld wordt. Zodra deze is opgebruikt, wordt de reservestapel aangesproken. Ook als die ontoereikend wordt, eindigt het spel en wint de andere speler.
De speler die bij de eindtelling na een veldslag over de kleinste kracht beschikt, verliest en moet alle ingezette kaarten afleggen. Ook de gebruikte held verdwijnt uit het spel. Deze terugkopen kan alleen met een godenschijfje. Merk je reeds vroeg op dat je de strijd dreigt te verliezen, dan kan enkel met een opgave het verlies aan kaarten ingeperkt worden.
Hector en Achilles is een knap kaartspel maar vraagt wel enkele oefenronden. Geoefende spelers zullen merken dat tactiek alleen niet volstaat en dat een beetje kaartgeluk ook belangrijk is. Toch is dit een vrij geslaagd oorlogsspel met kaarten. Jammer dat de lay-out niet helemaal overtuigt. De spelregels zijn hier wel vrij behoorlijk (maar langdradig) geschreven.