Wo bist du, heller Mond? 2004

Tanja Engel heeft met dit spel een variant bedacht op memory. Ze heeft alleen iets veranderd aan de speelduur en het speleinde. De lay-out van het speelbord mag er zijn. De zachte aangename kleuren brengen je snel in de gepaste sfeer want dit spel is bedoeld om nog even vlug gespeeld te worden voor het slapengaan.
Het speelbord toont een langgerekt pad dat loopt van de maan naar het raam van een huisje. Op dat pad verschuift de mooie maan-pion voortdurend naar beneden. Zodra deze het raam heeft bereikt, eindigt het spel, is de winnaar bekend en kunnen de spelertjes zelf gaan slapen...
Voor het eerste spel moet op elk van de 40 ronde blauwe schijfjes een figuurtje gekleefd worden. De helft daarvan zijn sterretjes, de andere helft is samengesteld uit 10 beeldparen. Het doel is volledig identiek aan dat van memory: zoveel mogelijk paartjes verzamelen. Wie aan de beurt komt, draait twee schijfjes om. De opengedraaide sterren worden direct op het looppad gelegd en de maan zelf daarop verschoven. Liggen nog één, of twee verschillende tekeningen open op tafel, dan worden ze terug verdekt gelegd. Alleen als een identiek duo werd gevonden, worden deze door de speler zelf apart gelegd.
Zodra de maan het huisje heeft bereikt - of nadat alle duo’s werden gevonden - eindigt het spel.
Heel vaak gebeurt het dat slechts enkele duo’s werden ontdekt. Sommige kinderen hebben daar geen probleem mee, anderen wel. Heel origineel kun je dit spel niet noemen. Tanja Engel heeft vooral voor een omkadering van het klassieke memorysysteem gezorgd.