Leonardo 2003

'Leonardo' is de heel geslaagde opvolger van het kleine 'Ikarus' van Reinhard Staupe. Het is een prima zaak dat dit grandioze spelletje in een nieuw kleedje werd gestopt. De essentie bleef daarbij gelukkig ongewijzigd. Beginnend bij de startkaart wordt in gedachten steeds opnieuw een rij van 5 kaarten gevormd.
De gekleurde stip onderaan de startkaart verwijst naar de tweede kaart: de kleur geeft aan welke getallen moeten bekeken worden, de grootte zegt welk getal precies gezocht moet worden. Zo verwijst een grote rode stip naar de kaart in de cirkel met daarop het grootste getal met rode achtergrond. Die kaart geeft dan meteen de volgende aan in de 'rij'. Let wel: kaarten die reeds werden gebruikt, tellen niet meer mee! Op deze manier wordt steeds een andere ketting gevormd en bereikt men de gezochte kaart. Alle spelers zoeken in gedachten tegelijkertijd naar de eindkaart!
De speler die als eerste de eindkaart kan aanduiden, wint de ronde en krijgt de laatste kaart van de ketting. Na het openleggen van een nieuwe startkaart, wordt opnieuw gezocht. Zodra geen nieuwe startkaarten meer beschikbaar zijn, eindigt het spel. Winnaar is de speler die de meeste kaarten kon verzamelen.
Toch zijn bij deze remake - los van de naamsverandering en de veel betere lay-out - enkele opvallende (kleine) wijzigingen aangebracht. Zo is het aantal beschikbare kaarten uitgebreid van 30 naar 50 waardoor ook de gebruikte getallenrij langer is geworden. (Toch blijft de vermelde speelduur even kort...) Een tweede opvallende wijziging is het aantal kaarten in de basiscirkel. Dit aantal werd verminderd van 5 naar 4 zodat de lengte van elke rij korter is geworden en het spel iets vlugger kan gespeeld worden. De cirkel met 5 kaarten wordt nu als uitbreiding voor 'profs' beschouwd.
In elk geval Amigo met dit spel een pareltje opgenomen in haar gamma. Hopelijk blijft dit spel lange tijd beschikbaar!