The Lord of the Rings: Labyrinth 2003

Ook Max J. Kobbert heeft zijn weg gezocht in de wereld van Tolkien. Zijn ‘Het Magische Labyrinth’ werd in een nieuw kleedje gestopt en hier en daar wat aangepast. Wie die doos nog kent van vroeger zal trouwens heel snel tal van gelijkenissen opmerken.
Freaks van Tolkien zullen natuurlijk heel blij zijn met deze uitgave want op de zoekkaarten en de doelschijven staan foto’s uit de film. Bij nader inzien zullen de critici onder hen toch wat opmerkingen maken rond de keuze van het spelconcept. In het boekje staat letterlijk "op een geheime plaats in Midden-Aarde ligt een magisch doolhof, waarvan de muren op geheimzinnige wijze verschuiven”. Wie die wereld zeer goed ken, vraagt zich dan ook wel af waar die dan moet liggen en wat men daar zocht. De Hobbits komen er zogenaamd na al hun avonturen samen om herinneringen op te halen. Ze doorlopen dan samen hun reisavonturen en proberen elk enkele specifieke doelschijven te bemachtigen. Bij dit onderdeel merk je dat de echte sfeer van samenwerking ver te zoeken is want de Hobbits worden echte concurrenten.
Heb je met deze thematische inkleding helemaal geen probleem, dan heb je een schitterende variant van het beroemde ‘De betoverde doolhof’ in handen. Het belangrijkste verschil met deze ‘basisdoos’ is de verplichte volgorde voor het doorlopen van de doelschijven. Deze zijn allemaal genummerd en moeten in de juiste volgorde opgehaald worden. Daar iedereen op voorhand enkele (geheime) handkaarten kreeg, zullen sommigen zich reppen en anderen al uitkijken naar het volgende doel. De pionnen bewegen in deze versie dan ook veel meer in groep. Als tweede verschil kan opgemerkt worden dat elke speler de mogelijkheid heeft om af en toe eens een dubbele beurt te spelen. (Hiervan kun je in de basisdoos alleen maar dromen...)
Ook de detailvergelijking met ‘Het magische labyrinth’ levert enkele leuke weetjes op. De startopstelling is anders geconfigureerd. Oorzaak hiervan is wellicht het iets groter aantal doelschijven. De dubbele-beurt-stokjes worden nu niet meer allemaal bij het begin verdeeld maar worden door Gandalf bezorgd. De puntentelling gebeurt na het wegnemen van elk schijfje. Je hebt dus een veel beter zicht op de stand van zaken. In het origineel is het wachten tot het bittere (?) eind.
Door al deze aanpassingen vraagt dit spel nog meer concentratie en tactiek dan de overbekende basisdoos. De beginleeftijd verlagen van 10 jaar naar 9 is dan ook wel wat gewaagd.
Wie van zoeken en doolhoven houdt, zal in elk geval heel veel plezier beleven aan dit spel.