Hilarium (het spel waar iedereen dubbel van ligt!) 2000

Open de doos en kies één van de vijf beschikbare set kaarten. Doordat alle kaarten dubbelzijdig zijn, beschik je over 10 sets van elk 50 kaarten.
Eén zo'n set bevat echter twee identieke reeksen. En elke reeks bestaat uit doe-opdrachten (eet spaghetti, je been slaapt, een sigaret opsteken in de wind, kaarsjes op verjaardagtaart uitblazen, enz.).
Iedereen krijgt 30 EUR en vijf kaarten uit de gekozen set. De rest van de kaarten wordt verdekt klaargezet op tafel. Iedereen legt een inzet van 10 EUR op tafel en de bovenste kaart van de voorraadstapel wordt open op de inzet gelegd.
Iedereen bestudeert nu zijn eigen kaarten en de open kaart op tafel en begint vervolgens gelijktijdig zijn opdrachten uit te beelden. Hierbij mag je praten, schreeuwen of zingen, maar je mag geen enkel woord op je opdrachtkaart zeggen of omschrijven. Doordat elke opdracht twee keer in de reeks voorkomt, zal je wellicht iemand opmerken die hetzelfde uitbeeldt als jij. Als je ziet dat iemand anders hetzelfde probeert uit te beelden als jij, heb je een dubbel gevonden. Je laat die persoon je kaart zien en bij overeenstemming leggen beide spelers hun kaart op tafel neer. Dan pakken ze beide een nieuwe kaart van de voorraad en spelen verder totdat iemand zijn vijf kaarten kan uitleggen nadat de voorraad op tafel leeg is.
Nog twee kleine details: wie als eerste ontdekt dat hij een kaart bezit die overeenkomt met de startkaart op de geldinzet, krijgt niet alleen de kaart, maar ook het ingezette geld.
En in elke set zit ook nog een 'Hilarium-kaart'. Dit is een kaart zonder dubbel in de reeks. Deze kaart krijgt de rol van Zwarte Piet. Indien je een dubbele opdracht ontdekt, mag je die speler je 'Hilarium-kaart' doorgeven om negatieve punten op het einde van het spel te vermijden.
Elke uitgespeelde kaart is 10 EUR waard en wie op het einde van een ronde de 'Hilarium-kaart' bezit, verliest 30 EUR.
Alle kaarten worden terug gemengd en de spelers proberen met dezelfde reeks kaarten een tweede, derde en vierde ronde. Wie dan het meeste geld verdiende, wint het spel.
De eerste ronde verloopt vanzelfsprekend chaotisch. Iedereen beeldt gelijktijdig verschillende dingen uit. Doordat op dat moment nog niet alle kaarten in omloop zijn, kan het een eindje duren voordat dubbels opduiken. Bovendien heeft iedereen nog moeite met het uitbeelden zelf. Vanaf de tweede ronde vergemakkelijkt dit uitbeelden, maar treedt ook de verveling toe. Je begint immers heel wat opdrachten te kennen en je moet nu bijna meer tijd besteden aan observatie dan aan uitbeelden. Niet iedereen kan daar vlot mee omgaan.
De titel is behoorlijk correct, maar het spelconcept zal niet blijven bekoren. Je speelt het eens graag, maar liever geen tweede keer. Dit is zo'n spel dat je eens moet kunnen huren als je eens met een beperkt aantal vrienden onnozel wilt doen.

Foto 1,3-5: Collectie Fred Horn, Vlaams Spellenarchief te Brugge
Foto 2: Wilma's Spellen en Puzzels