Vampire 2003

Vampire is wellicht één van de minst geslaagde spellen van grootmeester Wolfgang Kramer. Dit spel kon niemand van ons gezelschap overtuigen. Integendeel...
Op een heuse 3D-trap voor een kartonnen kasteel staan een hele reeks - mooi verdeeld volgens puntenwaarde - vampiers opgesteld. Deze lopen heen en weer op de hun toegewezen trede. Dit doen ze bij elke beurt volgens de toevallig getrokken kaart.
Aan de andere kant van het speelbord beschikt elke speler over een eigen pion die hij zo dicht als mogelijk naar de trap loodst. Staat hij op een ‘interessante’ plaats (waar dat dan wel mag zijn, laten we aan de verbeelding van de lezer over...), dan mag hij bij een volgende beurt naar een van de dichtstbijzijnde vampier in zijn rij mikken. Het wapen bij uitstek hiervoor blijkt knoflook te zijn. Zonder naar zijn kaarten te kijken, moet een speler daarbij vooraf beslissen hoeveel kaarten hij daarvoor zal inzetten. Dit aantal blijkt uiteindelijk meestal ofwel te groot ofwel te klein te zijn. In zeldzame gevallen is deze gok juist gepast. Te groot is eigenlijk niet erg want raak is raak. Je verzamelt nl. alleen punten door het uitschakelen van vampiers. Heb je pech, dan heb je niet ver genoeg gegooid (de getalwaarden op de kaarten waren te klein) of hebben vleermuizen roet in het eten gegooid en deins je zelf achteruit.
Zodra - na te talrijke nietszeggende spelronden - de belangrijkste vampier (= de graaf) werd uitgeschakeld, eindigt het spel en maakt iedereen de som van zijn slachtoffers. De beste vampierenjager wint dit vreemde spel.
Van actie en strategie is er in dit spel - in tegenstelling tot wat vermeld staat op de doos - erg weinig te vinden. Geluk drijft duidelijk boven!
Wat ons betreft, is dit absoluut geen aanrader. Wie toch iets ziet in dit spel moet ons toch maar eens komen overtuigen...