Der Herr der Ringe: Die Gefährten - Spiel zum Film 2001

Die Gefährten (= De Reisgenoten) is een renspel dat speciaal ontwikkeld werd op basis van de avonturen in de eerste film (boek) van Tolkiens ‘In de Ban van de Ring’. Drie tot vier spelers herbeleven de gevaarlijke tocht van Hobbitstee naar Bree, vervolgens via Rivendel door de Mijnen van Moria om terug tot kracht te komen in Lorien. Daar trekken ze verder over de grote Rivier om hun tocht -voorlopig- te beëindigen aan de berg Amon Hen.
Tijdens hun tocht probeert elke speler zoveel mogelijk heldenpunten te verzamelen. Daarnaast beschikt iedereen ook over een aantal extra bewegingspunten die kunnen ingezet worden om de tocht te versnellen of te vertragen (en daardoor bepaalde gevaarlijke plaatsen te vermijden). Het bewegingssysteem is knap gevonden. Elke Hobbit dobbelt met zijn eigen twee dobbelstenen. Eén worp bepaalt het aantal velden dat je je figuur mag verplaatsen en de andere worp leg je op je Hobbitkaart waardoor meteen duidelijk wordt hoe sterk deze figuur is om het straks te kunnen opnemen tegen de verschillende vijanden op de tocht.
In principe moet de Hobbit op kop van de reis het steeds als eerste opnemen tegen de vijand. Zijn linker buur dobbelt met de zwarte Saurondobbelsteen en voegt dit getal toe aan de kracht van de bewuste kaart. De aangevallen Hobbit dobbelt nog eens met één van zijn beide dobbelstenen en voegt deze uitslag toe aan de dobbelsteen die reeds op zijn kaart ligt. Als de kracht van de Hobbit hoger of gelijk is aan de kracht van zijn tegenstander dan schakelt hij deze uit. De kaart van de tegenstander gaat uit het spel en de Hobbit krijgt helden- of bewegingspunten als beloning (soms ook extra wapens die in een later gevecht kunnen worden gebruikt). Als de Hobbit het echter niet haalt, moet de volgende figuur op het pad het proberen. De verliezende Hobbit gaat een positie achteruit. Gelukkig vermindert de kracht van de tegenstander steeds een beetje en na drie pogingen is deze hoedanook uitgeschakeld.
Deze avonturen worden beleefd op een dubbelzijdig speelbord dat in vier etappes verdeeld is. Alle spelers wachten steeds op elkaar op het einde van elke etappe. Vanzelfsprekend zal de speler die het eerst een etappe beëindigt voordelen ontvangen (heldenpunten en/of helpers). Als iedereen aangekomen is, start een tweede tocht. Bij het begin van de eerste tocht is Frodo de Ringdrager. Als de Ringdrager bij de start van een nieuwe etappe helemaal achteraan staat, wordt de Hobbit op kop de nieuwe drager. De Ringdrager heeft het extra voordeel dat hij de kaart van de volgende tegenstander en de te verwachten gebeurtenis even mag inkijken.
Daardoor verloopt het spel heel vreemd. De figuren willen eigenlijk niet op kop gaan, tenzij ze op voorhand weten dat de volgende tegenstander niet zo zwaar kan uithalen. De vier pionnen bewegen zich als bange wezels vooruit en achteruit over het pad. Enkel wie sterk genoeg is, gaat op kop en trotseert uitdagend het volgende gevaar. Hierdoor is de auteur er wonderwel in geslaagd om de sfeer van het eerste verhaal om te zetten in een licht tactisch spelletje. Echte strategische spelers verwachten waarschijnlijk meer. Dit spel kan op een rustige zondagmiddag herbeleefd worden door het hele gezin.
De illustraties op het dubbelzijdig speelbord zijn goed herkenbaar. Enkel Rivendel is wat dom getekend (een gewone hut in een weide omringd door bomen). De vele kaarten bevatten mooie foto’s van de verschillende passages uit de eerste film. De opbergmogelijkheden in de doos zijn uitstekend en het spel laat zich heel vlot uitleggen. Tolkienfans zullen dit spel heel graag spelen.