Image 1972

‘Image’ is een oldie die de quizfanaten van vandaag zeker nog zal aanspreken en bekoren! Basismateriaal zijn de 112 profiel- en letterkaarten. Het grote plastieken speelbord is niet meer van deze tijd maar is wel heel functioneel opgebouwd.
Aan elk van de vier zijden van het speelbord worden door het uitspelen van kaarten ‘images’ (of profielen) van bekende personen opgebouwd. De speler die een openliggende kaartenrij (van minstens drie kaarten) kan afsluiten met een letterkaart én daarenboven een naam kan noemen die voldoet aan de volledige rij ‘kenmerken’, wint evenveel punten als aangegeven op het vak waarop de letterkaart gelegd werd. De beginletter van de vermelde persoon moet wel gelijk zijn aan de uitgespeelde letterkaart.
Dit combinatiespel vergt heel wat kennis van de deelnemers. Bij elke beurt kan de situatie grondig gewijzigd worden door nieuw aangelegde of gewijzigde profielkaarten. Creatief meedenken is dus een must.
Deze profielkaarten duwen je daarbij steeds in een welbepaalde denkrichting: Een ‘place’-kaart b.v. verwijst naar een plaats waar iemand mee geassocieerd kan worden. Een ‘time’-kaart geeft de periode aan waarin iemand geleefd heeft. Het domein waarvoor de persoon in kwestie heel bekend is (geworden), wordt aangeduid d.m.v. een ‘activity’-kaart. De ‘status’-kaarten tenslotte geven b.v. aan of de persoon een man of een vrouw is, nog leeft of reeds is overleden, een realistisch iemand is of voortkwam uit de fantasie van iemand anders.
In een spelbeurt kan een speler een bestaande rij uitbreiden, aanpassen door kaarten van eenzelfde categorie bovenop een reeds aanwezige te leggen, afsluiten of een nieuwe rij opstarten. Hij kan daarbij zowel gebruik maken van zijn handkaarten als van een gezamenlijke openliggende reserve in het midden.
Met dit materiaal kan verder naar hartenlust geëxperimenteerd worden. Om de beurt kunnen de spelers b.v. een gezamenlijke opdracht van vijf (of meer) kaarten samenstellen. (In het originele spelregelboekje staan een vijftal voorbeelden van telkens 7 kaarten.)
Het basismechanisme uit dit spel doet ook denken aan ‘Ein Soches Ding’. In dit laatste geval wordt enkel naar dingen gezocht. Samen omschrijven de spelers door het uitspelen van kenmerkkaarten een bepaald ding. Uiteindelijk komt het tot een duel tussen twee spelers waarbij één van de twee aan het kortste eind trekt...