Diamantenjagd 1991

Wie het oude spel ‘Sleuth’ kent, weet hoe ‘Diamantenjagd’ in elkaar steekt. Alleen de lay-out is veranderd: de edelsteenkaarten zijn duidelijker, de vraagkaarten groter dan het origineel. Ook het overzichtsblaadje - waar elke speler zijn ingewonnen informatie op aanduidt - is overzichtelijker opgebouwd. Er is vooral aan de randen meer plaats voorzien om ingewonnen informatie te noteren.
Voor wie het spel niet kent: alle spelers gaan op zoek naar de gestolen edelstenen. Dit kunnen diamanten, robijnen of opalen zijn. De kleur kan variëren (4 mogelijkheden). Daarenboven moet ook het aantal achterhaald worden. Al deze informatie (soort, kleur en aantal) staan op één kaart vermeld. Deze kaart wordt bij het begin willekeurig getrokken uit de volledige voorraad en weggelegd. De resterende kaarten verdeel je daarna onder de spelers. De daarop afgebeelde edelstenen geven elke speler andere startinformatie. Door gericht vragen stellen (en dito noteren van de antwoorden) is het mogelijk na enige spelronden te achterhalen welke kaart is weggelegd. Wie daar als eerste in slaagt moet zich zeker aanmelden bij de bevoegde opsporingsinstanties!
Vraagstelling (= verzamelen van informatie), notatie (= verwerking van de gegevens) en deductie (= doordenken op die informatie) zijn essentiële technieken om in dit spel aan de slag te kunnen. Door de kleinste fout of onoplettendheid zit je snel op een verkeerd spoor. Concentratie en brainworks zijn hier dus aan de orde.
Schitterend voor de fans van dit genre!