Spiel mit Kunst 2001

Met dit kennisspel beleef je een reis doorheen 20.000 jaar schilderkunst, beeldhouwwerk, kunsthandwerk en architectuur.
De motor achter dit spel is een verzameling van 300 kunstkaarten die aan de ene zijde een foto tonen van een of ander bekend kunstwerk en op de rugzijde enkele vragen stellen i.v.m. het werk en/of de auteur. Daarnaast beschik je over een speelbord dat een parcours toont doorheen de verschillende tijdperken (Klassieke Oudheid, Middeleeuwen, Renaissance, Barok en Nieuwe Tijden). De verschillende velden waarop de pionnen terecht komen geven aanleiding tot enkele acties.
De spelers doorlopen de velden op het speelbord. Door het beantwoorden van vragen en het oplossen van problemen, verplaatsen de spelers hun speelfiguren en ontvangen daarvoor kunstkaarten. Deze verzameling kaarten hebben ze nodig om te kunnen deelnemen aan drie exhibities tijdens het spel.
Als een speler een quizvraag moet beantwoorden, neemt zijn buur een kaart van de stapel kunstwerken van het tijdperk waar die speler zich op dat moment bevindt. Elke vraag wordt gevolgd door drie verschillende antwoorden. De foto op de kaart kan helpen om het juiste antwoord te vinden. Bij een juist antwoord mag de speler 5 plaatsen vooruit, bij een fout antwoord slechts één plaats. In ieder geval krijgt de speler de kaart.
Soms komt de speler op een vak terecht waarbij een soort raamwerk met 20 verschuifbare delen in het spel komt (dit systeem doet me denken aan het spel Fotofun van Ravensburger). De speler kiest een medespeler uit om te kunnen overgaan tot een duel. Een neutrale speler neemt een kaart, schuift die in het raamwerk en leest de vraag naast het vergrootglas voor. Het antwoord op die vraag kan steeds gevonden worden door de foto aandachtig te bekijken. Maar bij aanvang zie je niets. Een twintigzijdige dobbelsteen wordt geworpen en daardoor wordt één van de 20 klepjes opengeschoven. De actieve speler mag eerst raden. Daarna dobbelt zijn duelpartner en raadt, enz. Dit gaat door totdat één van beiden het juiste antwoord op de vraag gevonden heeft.
Een ander speelbordvak zorgt ervoor dat alle spelers actief worden. Iedereen bekijkt de bovenste foto van het geldende kunsttijdperk en schrijft een zin op die het kunstwerk zo origineel mogelijk beschrijft. Vervolgens stemt iedereen op die zin die het best klinkt (waarbij vanzelfsprekend niet op de eigen zin mag gestemd worden). De speler(s) met de meeste stemmen gaat 5 plaatsen vooruit.
Bij het vak ‘Kunst in het hoofd’ wordt teruggegrepen naar een kaart die elke speler bij aanvang van het spel mocht bestuderen. Toen kon iedereen een bepaald kunstwerk 2 minuten aandachtig bestuderen zonder de rugzijde (met vragen) te bekijken. Deze kaart zit nu in een omslag bij de rechterbuur. Deze buur leest nu de eerste vraag voor die over een zichtbaar detail gaat op de foto. Elke speler zal tijdens het spel vijf keer deze actie moeten uitvoeren. Er zijn dan ook vijf vragen over je persoonlijk kunstwerk beschikbaar.
Tenslotte is er nog een vak dat aanleiding geeft tot een exhibitie. Een themakaart bepaalt het onderwerp van de tentoonstelling. Dat kan b.v. zijn ‘Het eeuwige misverstand’ of ‘Hand en voet’. Alle spelers kiezen nu uit hun voorraad kaarten (bij aanvang kreeg elk er reeds een drietal) drie kaarten die bij het thema passen. Pas op: je moet je medespelers er van overtuigen dat jouw selectie wel degelijk tot dat thema behoort. Wie de meeste stemmen behaalt na de stemming, mag zijn speelfiguur verplaatsen.
De eerste speler die op deze wijze het eindvak bereikt, wint het spel.
De auteurs zijn erin geslaagd om het thema kunst tot een boeiend spel om te zetten. De verschillende acties geven het spel veel afwisseling. Kennis van de Duitse taal is echter belangrijk. Heel veel kunstkennis is niet nodig omdat je op andere manieren punten kan scoren, waarbij je creativiteit en zin voor detail aangesproken worden. Het spel werd uitgewerkt in samenwerking met de Staatsmusea van Berlijn en de dienst Preußischer Kulturbesitz.