Die Augen der Kali 1993

Ken je nog dat bewegingsspel ‘één twee drie piano...’? Als je dit graag speelt, kan je dit voor een stuk herbeleven via dit bordspel.
In de schoot van het standbeeld van kali liggen heel wat diamanten. Een pad bestaande uit voetstappen leidt erheen. De speler om beurt draait een kaart van de stapel om en hoopt één, twee, drie of vier voetstappen te zien. Als dit zo is, mag hij de grote pion evenveel plaatsen op het pad verplaatsen richting standbeeld. Bij ‘3 voetstappen’ wordt de pion dus drie plaatsen verzet en eindigt op een steen met drie diamanten. Die speler mag daar dan ook effectief drie diamanten plaatsen. Nu moet hij beslissen of hij stopt of verder speelt. Besluit hij verder te spelen, dan draait hij nog een kaart om en mag de pion weer enkele vakken vooruit. Bij een ‘4’ gaat de pion dus naar vak 7, waar nu 7 verse diamanten geplaatst worden. Indien de speler nu beslist te stoppen, kan hij dus 3 + 7 diamanten oogsten.
Tenzij een medespeler beslist om de beurt over te kopen. In dit geval betaalt die medespeler een som in diamanten uit aan de speler die aan de beurt is en worden er weer kaarten omgedraaid.
Waarom zou je nu stoppen met kaarten draaien? Heel eenvoudig antwoord: er zitten heel gemene kaarten tussen. De meeste van die gemene kaarten tonen een gebroken tegel. Dat betekent dat je beurt gelijk stopt en dat je één vierde van je reeds verworven diamanten moet afgeven (je start het spel met 40 diamanten). Maar als je de nog grotere pech hebt een kaart te draaien met een groot knipoog, ontwaakt het standbeeld. Bij aanvang van het spel zijn beide ogen dicht, dus laat Kali nog iets toe. Na de eerste knipoog gaat één oog open en moet vanaf nu steeds de helft van je voorraad als boete betaald worden. En bij de tweede knipoog is het spel ten einde en moet die pechspeler zijn hele voorraad afgeven. Wie nu de grootste waarde aan diamanten bezit, wint dit gokspelletje.
Die Augen der Kali is opgenomen in de ‘Bestseller Autoren Spiele’ van Schmidt. In vergelijking met b.v. ‘Kohle, Kies & Knete’ of ‘Spiel der Türme’ valt dit spel een beetje mager uit. De kleurkeuze van de diamanten is niet goed. Je kan de kleuren niet goed onderscheiden waardoor nogal wat verwarring ontstaat rond de tafel. Het gokelement doet denken aan de grote klassieker ‘Can’t Stop’. Maar bij dit laatste spel kan je beter inschatten hoe groot je kansen nog zijn.
De ogen van Kali zijn mooi om naar te kijken en speelt ontspannend voor hen die eens lekker op hun gemak willen spelen.