Bron: Spellenlab
Verdeel de groep spelers in twee teams. In elk team wordt een stamhoofd aangeduid. Die krijgt een opblaasbare knots van ruim een halve meter lang en de overige teamleden verdelen het bouwmateriaal onder elkaar. Tussen stamhoofd en stamleden wordt een duidelijke overzichtskaart geplaatst.
Deze toont met welke gebaren en kreten het stamhoofd aanwijzingen moet geven. "Neem de groene blok" wordt dan "zwaaien met je heupen" terwijl je "ungungo" roept. Als deze instructie correct uitgevoerd werd krijgt de verantwoordelijke een lief tikje van de knots. Staat de blok verkeerd dan tikt het stamhoofd twee keer met die knots.
Als het monument helemaal correct af is, roept het stamhoofd "Oereka!" en tikt driemaal met zijn knots op tafel. Nu moet het andere team (dat gelijktijdig een ander monument probeert te bouwen) zijn werkzaamheden even onderbreken en beoordelen of dat monument inderdaad correct gebouwd werd. Als dat zo is, verdient dat team het aantal punten op die opdrachtkaart. Bij duidelijke fouten wordt deze kaart opzij gelegd en telt als -1p.
Zo gaat het verder totdat een team 10p of meer bijeengesprokkeld heeft (wel rekening houden met het aantal -1p kaarten).
Commentaar
Knotsgek. Een betere term kan je niet bedenken voor dit partyspel.
De blokken zijn groot en stevig. De opdrachtkaarten goed geïllustreerd en een zeer handig overzicht van alle mogelijke instructies en kreten. In principe mag je tijdens het spel niets anders horen dan "akungu, manungu, oereka of Ugg (wat bedoel je nu juist?) en nog van dat fraais. Een stamhoofd dat zich niet kan beheersen met die knots lokt hilariteit of frustraties uit. Daar moet het spel het van hebben.
Soms doet het spel denken aan "Tokyo Train" waarbij spelers door middel van Japanse kreten en gebaren instructies aan elkaar doorgeven.
Oereka ga je graag spelen. Maar je zal het waarschijnlijk niet te vaak met dezelfde groep blijven spelen. Vandaar dat we voor scholen een puntje meer geven.