Tikal 1999

Tikal is de dag van vandaag een belangrijke toeristische trekpleister in Guatemala. Heel wat Europeanen trekken er heen om oude Maya-tempels te beklimmen die er door archeologen in de twintigste eeuw blootgelegd werden. In dit spel kruipen tot vier spelers in de huid van deze archeologen. Wie de meeste roem kan vergaren, wint de partij.
In het begin ligt het speelbord er nogal kaal bij: het bos bedekt nog alle tempels en schatkamers die onderzocht zullen worden. Bij elke beurt (36 in totaal) wordt de oude stad verder vrijgemaakt door het aanleggen van een nieuw terreinkaartje. De plaats en de manier waarop deze kaartjes gelegd worden, vormen een heel belangrijk spelelement. (Dit mechanisme zorgt er daarenboven voor dat elke partij weer anders zal verlopen.) Als tweede deel van een beurt mag een speler tot 10 actiepunten doorvoeren. De keuzemogelijkheden zijn vrij ruim: een speler kan nieuwe expeditieleden inbrengen of ze van kamp naar kamp bewegen (in het begin start iedereen met één basiskamp). Één of meer pionnen verplaatsen behoort tot de vaste keuzes. De kostprijs om expeditieleden te verplaatsen is wel erg afhankelijk van de gevolgde weg en de terreinkenmerken. De derde mogelijkheid is het vrijmaken van een tempel waardoor de puntenwaarde ervan verhoogd wordt. Een schat opgraven of (zonder weerstand) ruilen met een medespeler behoren ook tot de mogelijkheden. Tenslotte - maar dit zijn de ‘duurste’ acties - kan ergens een nieuw kamp opgericht worden of een (interessante) tempel exclusief bezit worden. Wat een speler precies doet, waarom en waar hij dit doet, mag hij volledig zelf beslissen. Omdat dit niet altijd zo evident en doorzichtig is, kan een speelbeurt soms wat uitlopen (waardoor de andere deelnemers wat langer moeten wachten...).
Op regelmatige tijdstippen (drie keer tijdens het spel en één keer op het einde) is er een extra waarderingsronde. Om de beurt beschikken de spelers daarin eerst over 10 extra actiepunten waarna telkens de score van de betreffende speler wordt bepaald. Enkel tempelvelden met een meerderheid aan expeditieleden en de reeds verzamelde schatten leveren punten op.
Wie dit spel reeds meermaals gespeeld heeft en alle mechanismen en mogelijkheden beheerst, kan overstappen naar de (nog sterkere) uitbreidingsregels. Daarin wordt een extra element toegevoegd: de speelvolgorde evenals het uitkiezen van terreinkaartjes wordt per opbod bepaald. De veilingen worden ‘betaald’ met echte zegepunten!
Tikal is het eerste spel in een reeks van drie. De lat wordt onmiddellijk hoog gelegd, er staat ons dus nog wat te wachten! Schitterend wat Kramer en Kiesling hier bedacht hebben.