El Capitan (#03) 2007

Kramer en Rösner brachten in 1997 het spel Tycoon op de markt. Het kreeg in 1998 een aantal onderscheidingen. El Capitan is een heruitgave van dat spelconcept maar in een ander jasje.
De ondernemingen (die hotels en fabrieken neerzetten) en vliegtuigen zijn nu veranderd in havens (met pakhuizen en vestingen) en schepen.
Het fraai geïllustreerde speelbord toont negen havens uit de Middellandse Zee. In elke havenstad zijn twee aanlegsteigers en twee bouwplaatsen voor vestingen. Daarnaast toont een tabel de beschikbare plaatsen voor pakhuizen. Hoe meer pakhuizen in een haven, hoe groter de opbrengst wordt (tot op een bepaald moment waarbij de waarde terug afneemt).
Boven en onder het speelbord liggen speciale zeilkaarten waarmee de spelers ofwel meteen naar een bepaalde haven kunnen zeilen, ofwel een aantal stappen ver kunnen zeilen, ofwel van en naar een welbepaalde haven een traject moeten afleggen. Deze zeilkaarten moeten aangekocht worden. En geld daar draait dit spel om. Je wint als je het meest geld verdient. Maar dat geld is ook behoorlijk schaars tijdens het spel. Vandaar dat er een neutrale haven ter beschikking is waar je wat geld kan lenen (waarop vanzelfsprekend intrest moet betaald worden).
Een speelbeurt is vrij eenvoudig. Je koopt eventueel een of meerdere zeilkaarten. Je vaart met je schip naar een vrije aanlegsteiger in een haven met behulp van één of meerdere zeilkaarten (je mag je schip ook laten staan). En je moet steeds een pakhuis of een vesting bouwen in de stad waar je schip ligt. De prijs van die gebouwen wordt bepaald door de aanlegsteigers bovenaan de haven.
Elke volgend pakhuis verhoogt de waarde van de pakhuizen. Meerderheden zijn belangrijk. Maar vanaf bepaalde aantallen worden de eerst gebouwde pakhuizen terug afgebroken. Je moet dus aanwezig zijn in liefst zoveel mogelijk havens, per haven liefst ook goed vertegenwoordigd, maar als het kan niet te vroeg aanmeren, alhoewel bij gelijkheid in aantal pakhuizen de eerst aangekomene voorrang krijgt. Dat wordt dus goed plannen en zorgen dat je steeds over genoeg cash beschikt.
Het spel verloopt over drie grote rondes waarin de spelers steeds een bepaalde voorraad pakhuizen en vestingen ontvangen. Als een speler die hele voorraad op het speelbord heeft kunnen plaatsen (bouwen) dan eindigt een ronde en volgt een waardering. Je krijgt geld voor het aantal havens waar je vertegenwoordigd bent (verspreiding), voor elke vesting die je gebouwd hebt en voor de meerderheid aan pakhuizen per haven. Wie na de laatste ronde het meest geld verdient heeft, wint het spel.
El Capitan speelt behoorlijk vlot voor wie risico’s durft te nemen. Je moet af en toe durven een lening aan te gaan omdat je anders niet veel kan doen. De verplichting om bij elke beurt iets te bouwen drijft het spel verder. Wie bij de start voor te grote vestingen en/of pakhuizen kiest, wordt financieel gestraft. Rustig opbouwen is de boodschap.
De afwerking is voortreffelijk. Het speelbord toont de tafel van een kapitein die volop aan het plannen is. Het spel situeert zich in de 15de eeuw. Alle kaarten, geld en illustraties verwijzen naar die tijd.
Het spelregelboekje bevat aparte spelregels voor twee spelers en beschrijft enkele varianten met de extra bijgeleverde havens.