Antike Spiele 1996

Deze uitgave van het Museums-Pädagogisches Zentrum te München bevat enkele sobere reproducties van bordspellen uit de Antieke Wereld: Rundmühle, Loculus Archimedius, Das Soldatenspiel, een dobbelsteentoren en das Zwölfpunktespiel (ook wel eens genoemd Ludus Duodecim Scriptorum of XII Scripta).
Dit laatste mag als een variant op Backgammon beschouwd worden.
Het speelbord bestaat uit drie rijen van 12 vakken die voorzien zijn van letters:
CCCCCC-BBBBBB
AAAAAA-AAAAAA
DDDDDD-EEEEEE
Beide spelers beschikken elk over 12 witte of zwarte schijven. Ze proberen zo vlug mogelijk via de linkerzijde de rij A te betreden om vervolgens via vak B-C-D naar de eindzone E te verhuizen.
Twee gewone dobbelstenen sturen het spel. Wie een dubbel gooit mag nog eens spelen. De speler kan de som van beide dobbelstenen gebruiken voor één eigen steen of beide dobbelstenen gebruiken om twee eigen stenen te verplaatsen. Stenen die alleen op een vak staan, kunnen geslagen worden. Dan moeten ze terug naar af en via A opnieuw het speelbord betreden. Dergelijke geslagen stenen moeten onmiddellijk terug in het spel gebracht worden als de betreffende speler terug aan de beurt komt. Op elk vak mogen enkel stenen staan van dezelfde kleur.
Zodra een speler al zijn stenen naar de eindzone E heeft verplaatst, start het eindspel. Om stenen het bord te doen verlaten is geen exacte dobbelsteenworp nodig. Wie al zijn stenen als eerste van het bord speelt, wint dit spel.
Het systeem lijkt wat op dat van Backgammon, maar kent toch enkele belangrijke verschillen. Zo bewegen de speelstenen van beide spelers in dezelfde richting en kruisen ze dus elkaar niet. Elke steen vertrekt op hetzelfde punt en de doelzones voor beide spelers zijn ook gelijk. En daar wringt het schoentje. Hoe je twee keer 12 schijven (in twee kleuren) op zes thuisvakjes moet krijgen waarbij op elk vak slechts stenen van eenzelfde kleur mogen staan en waarbij twee stenen het vak blokkeren voor de tegenstander, lijkt me een raadsel.
Het lijkt me interessanter dat beide kleuren in precies tegenovergestelde richting het speelbord betreden en verlaten (zwart: A-B-C-D-E en wit A-E-D-C-B) zodat er onderweg genoeg concurrentie ontstaat en het eindspel realistischer overkomt. Helaas, ook heel wat webbronnen beschrijven deze manier van spelen.
Een gemiste kans, maar ja de oorspronkelijke auteur is waarschijnlijk al een paar duizend jaar geleden overleden...