Axis & Allies: Europe 1999

Axis & Allies Europe is uiteraard afgeleid van de versie Axis & Allies. In de originele versie wordt WO II in zijn totaliteit over de volledige wereld herspeeld, terwijl dit in de Europe-versie eigenlijk beperkt blijft tot het strijdtoneel waar de Duitse strijdkrachten (marine, landmacht en luchtmacht) opereerden.
Het aantal spelers is beperkt tot 4. Hierbij nemen de spelers de legers van de volgende grootmachten voor hun rekening: de Sovjetunie, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Zijn er minder dan 4 spelers, dan voert sowieso een speler het bevel over de Duitse strijdkrachten terwijl de overige spelers de overige grootmachten voor hun rekening nemen.
Het doel van het spel is voor de geallieerden het veroveren van Berlijn waarbij ze zelf nog de controle hebben over hun eigen hoofdstad. De Duitse troepen moeten een geallieerde hoofdstad veroveren en hierbij zelf nog Berlijn controleren. Deze doelstelling moet bovendien gedurende een volledige spelronde behouden blijven.
Het spelmechanisme is dan ook sterk te vergelijken met de originele versie. De spelers komen in elke spelronde in volgorde aan beurt. Eerst is Duitsland aan beurt waarna deSovjetunie, Groot-Brittannië en als laatste de Verenigde Staten aan beurt komen.
De speler aan beurt volgt in volgorde de volgende sequenties op:
1. Het aankopen van eenheden
2. Het uitvoeren van gevechtsbewegingen
3. Het uitvoeren van het gevecht
4. Het uitvoeren van de overige bewegingen
5. Het plaatsen van nieuwe eenheden op het spelbord
6. Ondergedoken duikboten verschijnen opnieuw, beschadigde slagschepen worden opnieuw hersteld
7. Het inkomen wordt verzameld
Bij het aankopen van eenheden kan de speler met zijn inkomen van de vorige beurt eenheden aankopen (infanterie, artillerie, tanks, luchtdoelartillerie, jagers, bommenwerpers, slagschepen, vliegdekschepen, duikbootjagers, transportschepen en duikboten. Uiteraard verschillen de prijzen van de eenheden sterk van elkaar waardoor de speler telkens een keuze moet maken van wat hij zal aankopen.
Tijdens de gevechtsbewegingen verplaatst hij zijn eenheden waarbij het telkens tot een gevecht komt. Na deze verplaatsingen worden de verschillende gevechten uitgevoerd. De aanvaller kan steeds de aanval staken en zich terug trekken, terwijl de aanvaller zich verdedigt tot het bittere eind of tot de aanval wordt gestaakt. De gevechten worden door middel van dobbelsteenworpen beslecht. Afhankelijk van het type eenheid moeten de aanvaller en verdediger een bepaalde score halen om de tegenpartij uit te schakelen. Nadat alle gevechten werden behandeld, voert de speler nog bewegingen uit met eenheden die niet bij het gevecht betrokken waren. Meestal zullen hierbij posities versterkt worden. Daarna worden ter hoogte van de industriële complexen de eerder aangekochte eenheden geplaatst. Na het opduiken van duikboten en repareren van slagschepen int de speler zijn inkomen in functie van de door hem bezette gebieden.
Vermits het spel voornamelijk de situatie van Europa in ‘41 en later simuleert, zal in de meeste gevallen Duitsland proberen om de Sovjetunie of Engeland onder de voet te lopen. Een invasie van de Verenigde staten door de Duitse troepen is mogelijk, maar technisch moeilijk te realiseren.
Op het vlak van design heeft men aan elk leger een eigen tint gegeven. De infanterie-eenheden, tanks, schepen en vliegtuigen zijn historisch nagebootst. Het nadeel van deze werkwijze is dat de vakjes van het spelbord hierdoor dikwijls te klein zijn. Een groter spelbord had dit kunnen oplossen.
Spelers die graag een simulatiespel spelen, zullen aan dit oorlogsspel veel plezier beleven.