Das Prestel Architekturspiel 2002

24 oude en moderne bouwwerken staan letterlijk en figuurlijk centraal in dit heuse architectuurspel. Wie kan bij het ‘reconstrueren’ van deze gebouwen als eerste 13 punten verzamelen?
Wellicht wordt het de speler die snel (stukken van) gebouwen herkent, een behoorlijk geheugen heeft en bij het uitspelen van kaarten daarenboven nog wat tactisch inzicht heeft...
Het concept is eenvoudig, origineel én leuk om spelen, drie eigenschappen van een goed spel. Daarenboven leer je ook nog iets bij (of... is het in elk geval een heropfrissing van wat reeds gekend was). Een even belangrijk doel is zeker het aandachtig leren bekijken van en oog hebben voor details van - al dan niet - beroemde gebouwen. Bij deze uitgave zit trouwens als surplus een boekje waarin al de aanwezige bouwwerken vrij gedetailleerd besproken worden!
De 24 prachtig getekende gebouwen komen allemaal in tweevoud voor. Enerzijds is er van elk gebouw een grote dikke ‘prentkaart’ waarvan er steeds 4 centraal beschikbaar liggen voor alle deelnemers. Anderzijds is elk gebouw verdeeld in twee of drie stukken. Deze liggen in het begin verdekt op vijf stapeltjes in het midden. Iedere speler start met twee van deze kaartjes. Bedoeling is om de centraal liggende bouwwerken te reconstrueren door de nodige ‘puzzelstukken’ er bovenop te leggen. Elk gelegd stuk levert daarbij één punt op.
Elke speelronde verloopt op een vrij identieke wijze maar het tactische aspect wordt wel steeds belangrijker. Alle spelers nemen om de beurt een stapeltje uit het midden. De laatste speler geeft een seintje waarop iedereen zijn stapel mag doorzoeken en er één kaartje mag uithalen. Wie dit het snelst doet, legt zijn stapel terug en neemt de steen met het getal ‘1’. De volgende speler neemt steen ‘2’, enz. Deze stenen bepalen de speelvolgorde tot ze in de volgende ronde opnieuw verdeeld worden. In die volgorde moet elke speler nu één van zijn drie puzzelkaartjes uitspelen. Ofwel plaatst hij het bovenop een openliggende gebouwkaart en legt er een eigen markeerschijfje op, ofwel schuift hij het onder één van de stapeltjes. Legt iemand het laatste puzzelstuk van een gebouw, dan krijgt hij een extra punt en wordt het volledige gebouw weggenomen. De aanwezige spelers krijgen dan hun punten die pas vanaf dat moment echt tellen. Voordat de volgende ronde begint, wordt nu elk gebouw waarop geen enkel puzzelstuk werd geplaatst weggenomen en wordt het aantal openliggende gebouwkaarten terug aangevuld tot 4.
Op deze manier wordt ronde na ronde verder gespeeld.
De geheugenfactor is in dit spel ook erg belangrijk. Wie kan onthouden in welke stapel hij een of ander ontbrekend puzzelstuk heeft opgemerkt, heeft een voetje voor want vooral het laatste stuk brengt extra punten op. Een mooi bedacht hulpmiddeltje is de aanwezigheid van de speciale symboolkaart bovenop elke stapel. Dit is een noodzaak omdat een stapel nagenoeg nooit exact terug gelegd wordt op de plaats waar hij werd weggenomen. Tactisch spelen is ook mogelijk in dit zoekspel. Probeer je de eerste te zijn of liever de laatste? Wellicht hou je daarbij rekening met wat je in de volgende ronde wilt doen: wil je een kaart leggen of wil je zeker een welbepaalde stapel doorzoeken?
Je hebt het wellicht reeds begrepen: dit spel is knap bedacht en prima gelay-out. Alleen jammer dat de zwarte en blauwe schijfjes niet gemakkelijk te onderscheiden zijn. Voor de rest is dit een heel mooie creatie! Dit is trouwens van dezelfde hand als ‘Troia’, een archeologenspel dat in 2001 een belangrijke onderscheiding heeft gekregen!