Battle Cry 1999

Battle Cry is een knap historisch simulatiespel rond de Amerikaanse burgeroorlog. Richard Borg is erin geslaagd om een toegankelijk conflict-simulatiespel te ontwikkelen dat redelijk vlot kan aangeleerd worden, en voortreffelijk uitgevoerd werd.
De doos bevat 58 blauwe en 58 grijze pionnen die de twee beroemde legers voorstellen: de Confederatie en de Union armies (elk bestaande uit infantry, cavalry, artillery en een Generaal). Een groot neutraal speelbord wordt tussen beide spelers geplaatst. 15 verschillende historische scenario’s duiden aan welke terreinkenmerken op het speelbord moeten worden geplaatst en welke beginopstelling de twee legers krijgen. Het doel is steeds om er als eerste in te slagen 6 vijandelijke vlaggen te bemachtigen.
Het spelverloop is logisch en ken je na enkele speelbeurten uit het hoofd. Het enige waar je af en toe moet naar teruggrijpen is de overzichtstabel met de verschillende terreinkenmerken die de actiemogelijkheden van elke eenheid beïnvloeden.
In principe komt het hier op neer: eerst speelt de speler aan beurt een commandokaart uit die hem in staat moet stellen één of meerdere eigen legers te bevelen. Die kaarten vertellen in welke sector van het speelbord die actie kan uitgevoerd worden. Vervolgens worden units aangeduid die bevelen krijgen. Deze units kunnen bewegen, vechten of een speciale actie uitvoeren. Om te kunnen vechten moeten de units dicht genoeg bij elkaar komen te staan. De afstand varieert naargelang het type unit. De artillery heeft b.v. een bereik van 5 zeshoeken, terwijl infantry slechts 4 zeshoeken en cavalry slechts één vak ver mag staan. Algemeen geldt: hoe dichter bij een vijandelijke eenheid, hoe meer dobbelstenen mogen worden geworpen. Dit aantal dobbelsteen wordt nog eens gecorrigeerd door de al dan niet aanwezigheid van een aangehechte Generaal of van bepaalde terreinen die het zicht belemmeren of de aanvalsmogelijkheden beperken of juist versterken.
Na het dobbelen worden eerst de treffers afgehandeld en pas dan de eventuele terugtrekking van overgebleven vijandelijke eenheden. Elke eenheid heeft soldaten zonder en enkele met vlag. Eerst sneuvelen de soldaten zonder vlag en als laatste de soldaat met de vlag.
Een bijzonder kenmerk van dit oorlogsspel is het verbod dat eenheden mogen samensmelten met andere eenheden. Elke eenheid op het speelbord functioneert als een aparte groep. Ze kan alleen maar steun krijgen van een Generaal. Dat betekent dat je heel goed moet opletten dat je zwakste eenheden niet meteen aan de frontlinie staan (anders ben je weer een vlag kwijt).
De 15 scenario’s achteraan het spelregelboek bevatten naast de elementen om de beginopstelling te bepalen ook een historisch verslag van de veldslag. De auteur suggereert om ze chronologisch te doorlopen zodat je steeds meer vertrouwd raakt met de plaats en de namen in deze burgeroorlog. Elk scenario heeft een hoge herspeelbaarheidsfactor.
Zoals eerder vermeld is het materiaal zeer goed. De figuren die de verschillende eenheden symboliseren zijn knap (je hebt wel veel werk om ze de eerste keer uit te knippen en van een vlag te voorzien), de terreinkenmerken doen denken aan het materiaal uit de Siedler von Catan en het spel zelf speelt erg logisch.
Een aanrader voor de liefhebbers van historische veldslagen. Battle Cry is veel toegankelijker dan b.v. Warhammer. Tijdens het spelen duiken gelijkenissen op met Ridderstrijd (MB) waar je ook met behulp van kaarten verschillende legers bevelen moet geven. Op onze website hebben we een Nederlandstalige vertaling voorzien met een samenvatting van de belangrijkste spelregels.