Guillotine: Nu je hoofd niet verliezen! 2007

Dit spel verscheen oorspronkelijk in 1998 bij Wizards of the Coast, nadien in 2002 bij Amigo Spiele en ik was verheugd toen ik ontdekte dat dit bijzondere kaartspel nu ook in het Nederlands beschikbaar was.
In Guillotine zullen koppen rollen. Dat is duidelijk. Hoe meer, hoe beter. En hoe meer koppen elke speler verzamelt, hoe beter zijn eindscore.
12 edellieden staan klaar voor het kapmes (de uitgever voorziet een leuke 3D-versie van dit populaire apparaat). In elke speelbeurt treft de bijl de eerste edele in de rij. Spelers kunnen m.b.v. actiekaarten de volgorde van de edellieden in de rij veranderen. Waarom zou je dat doen? Heel eenvoudig: de hoofden van deze tragische edellieden hebben een verschillende puntenwaarde.
De 50 kaarten met edellieden worden gemengd en hiervan worden er 12 open in een rij richting Guillotine geplaatst. Elke speler krijgt 5 van de 60 beschikbare actiekaarten in de hand.
Op de eerste dag doet de speler aan beurt de volgende acties (in deze volgorde): hij mag een actiekaart uitspelen, moet de voorste edele in de rij onthoofden en moet tenslotte een actiekaart bijnemen.
De actiekaarten laten je toe om de volgorde van de edelen in de rij te wijzigen. Neem de eerste drie edelen uit de rij en leg deze aan het einde van de rij (heel interessant als de 4de edele veel punten waarde is). Verplaats een edele naar keuze drie plaatsen naar voren in de rij. Onthoofdt in deze beurt een extra edele uit de kop van de rij. Plaats de Guillotine aan het andere eind van de rij.
Maar er zijn ook actiekaarten waarmee je edelen uit de rij wegneemt, extra punten krijgt als je hoofden van een bepaalde type verzamelt, andere spelers actiekaarten afneemt of een nieuwe voorraad handkaarten doet nemen.
Na het eventueel uitspelen van een actiekaart (je bent dit niet verplicht), wordt de edele die het dichtst bij de Guillotine staat onthoofd. Zijn kaart komt als trofee bij je terecht. Die hoofden zijn punten waard. De meeste edellieden scoren positieve punten, enkele andere negatieve (je hebt een onschuldige geliquideerd...) en weer andere tonen een ster op hun mandje (van deze soort moet je er meerdere verzamelen om punten te krijgen).
Nadien neemt de speler aan beurt een actiekaart bij. Er staat geen beperking op het aantal actiekaarten in je hand.
De eerste dag eindigt als de Guillotine niet meer kan gebruikt worden (er liggen m.a.w. geen edellieden meer in de rij). De tweede dag start met het aanbrengen van 12 verse edellieden. Als er wat later weer geen enkele edele klaar ligt voor de hakbijl start de derde dag op dezelfde wijze.
Na de derde dag (’t is genoeg geweest...) wordt er afgerekend. Maar eerst kunnen spelers nog bepaalde actiekaarten uitspelen die de individuele scores kunnen beïnvloeden. De speler met de grootste som aan onthoofden wint het spel.
Het spelmateriaal bekoort. De kartonnen Guillotine pronkt heerlijk op tafel. De illustraties zijn grappig en tonen karakters uit de tijd van de Franse Revolutie. Dit is geen spel met een diepe strategie. Je moet steeds kort op de bal spelen om bij je beurt de best mogelijke actiekaart te spelen (of juist niet te spelen). Bij hogere spelersbezettingen kan er ontzettend veel gebeuren met de rij edelen op tafel tegen dat je opnieuw aan de beurt komt. Maar dit stoort niet. Een vloek past (vooral als een rijpe dame van 5p net voor je onthoofd wordt).
Guillotine is een prima gezinsspel en zelfs meer ervaren spelers zullen zich niet vervelen. De herspeelbaarheidsfactor ligt vrij hoog en het spel laat zich heel vlot uitleggen. Het is zo’n typisch spel voor op het einde van een spelavond waarbij je kan zeggen “Ik heb hier nog en klein vlot dingetje dat niet zo lang zal duren”.
Guillotine mag er zijn en staat niet mis in je spellencollectie. Een spel dat 10 jaar na zijn eerste verschijning nog steeds bekoort, moet goed zijn. Het steekt met kop en schouders boven andere combinatie kaartspellen uit...