Lascaux 2007

Lascaux bevat 54 speciale kaarten met telkens één prehistorisch dier en twee kleuren. Iedereen probeert de meest gunstigste combinaties van kaarten te verwerven.
Elke speler krijgt een set fiches (die de zes beschikbare kleuren vertegenwoordigen) en een startvoorraad van 12 stenen.
In het midden van de tafel wordt een serie kaarten opengedraaid totdat ofwel op alle kaarten samen zes verschillende kleuren zichtbaar zijn of er zeven kaarten in totaal open liggen. Alle spelers bestuderen nu even de beschikbare dieren en kleuren. Op basis van de beschikbaarheid en wat de speler wenst te verzamelen, kiest elke speler in het geheim een kleur uit waarop hij straks wil bieden. Dit gebeurt door de overeenkomstige schijf verdekt voor zich neer te leggen.
Nu start het bieden. Als je aan de beurt komt, biedt je één steen of je past. Dat gebeurt eventueel meerdere keren na elkaar (waardoor spelers 2, 3, 4... stenen bieden). Wie past, mag als compensatie de voorraad tot dan geboden stenen nemen en aan zijn voorraad toevoegen. Dit is de enige manier om opnieuw over stenen te beschikken. Wie past schuift zijn kleurenfiche verdekt naar het midden. Wie daarna past, legt zijn kleurenfiche verdekt op de vorige (zodat achteraf duidelijk wordt wie het eerst gepast heeft).
Als op één speler na iedereen gepast heeft, mag de speler die als laatste overbleef alle kaarten van een bepaalde kleur nemen. Vanzelfsprekend moet dat de kleur zijn die op zijn verdekte fiche stond. Daarna draaien de medespelers één voor één hun verdekte fiche (in de volgorde van de stapel) om en mogen de eventueel overblijvende kleuren nemen die bij hun ingezette fiche horen.
Eventuele kaarten die niet gewonnen zijn, blijven op tafel liggen. Een nieuwe ronde start met het opendraaien van een nieuwe reeks kaarten. Als alle 54 kaarten verdeeld zijn, eindigt het spel.
Spelers bepalen nu hun score: wie de meeste dierenkaarten van een bepaalde soort bezit, krijgt zoveel punten als het aantal kaarten die hij van deze soort heeft. De andere spelers krijgen niets voor die dierensoort. Bovendien krijgt elke speler nog één punt voor elke overblijvende steen in bezit. de speler met de meeste punten wint.
Commentaar
Het veilingsysteem lijkt wat op dat van Mogul, een spel van Michael Schacht. Niet slecht dus. Het spel speelt erg vlot, er is niet veel uitleg nodig en kan een heel vreemd verloop kennen tijdens bepaalde biedrondes. Je weet nl. niet wie op welk kleur aan het bieden is. Dat is soms erg verrassend. De kaarten zijn fraai ontworpen en de stenen ogen luxueus. Prima gezins-veiling-spel.