Carcassonne: Junior 2009

Deze junior versie bevat 36 grote en stevige landschapstegels. Daarop staan stukken van een weg, vijvers, stadsdelen en huizen. Op bijna elke tegel staan bovendien één of twee kinderen in de kleuren rood, groen, geel of blauw getekend. En die kinderen spelen een belangrijke rol.
Alle tegels worden bij de start verdekt in meerdere stapels ter beschikking geplaatst. Eén tegel wordt omgedraaid en geldt als starttegel. Om beurt draait elke speler een nieuwe tegel om en legt die (net zoals in het basisspel) aan. Kan de speler een weg afsluiten dan controleren alle spelers of er kinderen van hun kleur op die weg staan. Voor elk kind mag de betrokken speler een eigen pion plaatsen.
Wie als eerste alle 8 eigen pionnen kan plaatsen, wint het spel.
Zoals je merkt werd het basisspel sterk vereenvoudigd. De illustraties zijn duidelijk en de tegels zijn groot en stevig. De vijver zorgt voor wat verwarring. Sluiten deze de wegen ook af? Dit wordt niet in de spelregels beschreven, maar je voelt aan dat deze wel de wegen afsluiten. De alinea waarin het belangrijkste spelsysteem wordt uitgelegd is helaas zeer verwarrend vertaald. Soms krijg je de indruk dat enkel de speler aan beurt bij het afsluiten van een weg pionnen op het speelveld mag brengen. En in een andere zin wordt gesuggereerd dat iedereen pionnen mag plaatsen op afgesloten wegen. Verwarrend!
Het spel speelt heel vlot, ook voor de doelgroep. Gaandeweg realiseren kleuters zich dat er steeds enkele mogelijkheden in overweging genomen moeten worden: sluit ik een weg af waardoor ik mijn pionnen kan plaatsen? Of verhinder ik dat er wegen eindigen waarop kinderen in andere kleuren staan? Of profiteer ik mee van een weg die een andere speler aan het uitbouwen is?
Deze junioreditie bekoort, zelfs al hebben we bedenkingen bij het uitmelken van het basisspel met varianten en uitbreidingen.