Visionary 1997

Visionary kan je het best omschrijven als een soort ‘Bausack’ met blinddoek.
Naast twee identieke sets van 12 blokken, bevat de doos ook nog twee blinddoeken, een zandloper en 33 opdrachtkaarten. De moeilijkheidsgraad op elk van die kaarten is in hoofdzaak afhankelijk van het aantal gebruikte blokken. Dit kan variëren van drie tot acht!
In elke ronde spelen twee teams tegen elkaar. Bij elk van die teams is daarbij één van de spelers geblinddoekt. Deze spelers moeten zo snel mogelijk met hun bouwstenen de constructie nabouwen zoals die afgebeeld staat op de opdrachtkaart. Daar ze de opdracht niet te zien kregen, is dit enkel mogelijk d.m.v. de verbale aanwijzingen van hun teamgenoten.
Een dobbelsteen geeft aan of de teams al dan niet rechtstreeks tegen elkaar spelen. Doen ze dit rechtstreeks, dan bouwen beide teams op hetzelfde moment aan dezelfde constructie. De spelers zullen dan heel aandachtig moeten luisteren om niet teveel gestoord te worden door de aanwijzingen van het andere team. Het snelste team wint de kaart. In de onrechtstreeks confrontatie spelen beide teams na elkaar en is pas daarna de winnaar van het duel bekend. Eerst bouwt het eerste team en stopt als het klaar is de zandloper door die ‘plat’ te leggen. Daarna mag de tegenpartij in een snellere tijd hetzelfde proberen. Door de zandloper bij de start van het tweede team om te draaien kan dit gemakkelijk gecontroleerd worden. Het tegen-elkaar-spelen wordt hier nu heel anders aangevoeld!
Het team dat als eerste zes opdrachtkaartjes kan verzamelen, wint.
Sfeer is zeker gegarandeerd, althans in het juiste gezelschap. Een koele, nuchtere groep spelers zal dit spel niet echt weten te waarderen.
In klasverband is ‘Visionary’ zeker een aanrader. Heel wat vaardigheden kunnen tijdens het spelen rechtstreeks ingeoefend en/of geëvalueerd worden!