Les 1000 Lieux Qu'il Faut Avoir Vu Dans Sa Vie - Le Jeu 2007

Wie het gelijknamige boek kent, wordt aangetrokken door dit spel. De grote doos bevat een groot speelbord met een wereldkaart opgekleurd in zes stukken en vijf horizontale zones.
135 bestemmingskaarten worden gemengd met 45 actiekaarten. Inderdaad: de doos bevat slechts 135 van de 1000 beloofde plekken in de titel. Nadat je deze eerste teleurstelling verwerkt hebt, volgt een andere ontgoocheling. De kwaliteit van de foto’s op de opdrachtkaarten is onvoldoende. Bepaalde foto’s zijn zelfs onscherp en lijken zo van het internet geplukt te zijn (ofwel beschikt de redactie over een verouderde scanner die oude postkaarten moest verwerken...).
Elke speler krijgt een vliegtuigje en moet dit op een stad plaatsen dichtbij zijn geboorteplaats. Leuk idee, maar onuitvoerbaar. Op een zone van 4 op 4 cm staan immers een twintigtal Europese steden gedrukt met tal van zwarte verbindingslijntjes zodat de zes vliegtuigen hopeloos in elkaars weg staan. Misschien een detail, maar wel vervelend.
De wegen tussen de verschillende rode steden (die bestemmingen voorstellen) zijn veel te druk getekend om nog enig overzicht te behouden. Wie aan de “verkeerde” zijde van het speelbord zit, kan zelfs bijna niets meer terugvinden.
Na lezing van de spelregels krijg je het gevoel dat je bedrogen bent. De auteurs hadden immers zoveel meer met dit spelconcept en materiaal kunnen bedenken.
Vooraf krijg je een setje van 5 willekeurige kaarten die je netjes voor je op tafel plaatst. Je moet nu in elk van de 5 zones van het speelbord een locatie bezoeken en zo vlug mogelijk terugkeren naar je startplaats. Niet vanzelfsprekend als je bij de start twee kaartjes uit zone A, eentje uit zone E en twee actiekaarten krijgt!
Bij je beurt mag je ofwel dobbelen (en je vliegtuigje verplaatsen) of een nieuwe kaart van de voorraadstapel nemen. Je weet echter niet of die bovenste kaart er eentje is uit zone B, C of D (waar je nog geen bestemming van hebt), tenzij je een redelijke algemene kennis hebt van boeiende plaatsen op de wereld. Dan pas krijgt dit spel een meerwaarde omdat de spelers moeten inschatten of die bestemming voor hen zin heeft of niet. Kinderen vanaf 8 jaar beschikken echter helemaal niet over deze voorkennis. Voor hen wordt dit een pure geluksslag.
De actiekaarten zijn bedoeld om een beetje leven in het spel te brengen. Zo kan je het vliegtuigje van een medespeler naar een andere plaats op de wereld sturen of zelf een al dan niet aangeduide locatie meteen aandoen. Opdrachtkaarten kunnen tegen je zin geruild worden of je moet een beurt overslaan. Speltechnisch dus helemaal niets leuks.
Het enige positieve is de kwaliteit van de rugzijde van de bestemmingskaarten. Die zien er uit als postkaarten die je ontvangt van een vriend of familielid die er kort op beschrijft hoe die plaats op aarde bij hem (als toerist) overkomt. Dat is erg leuk gevonden en heel goed uitgewerkt. Vandaar dat we iedereen durven uitdagen om deze doos toch te kopen en er een beter spelsysteem voor te bedenken.
Dit is jammer genoeg een spel met een reeks gemiste kansen...