Elixir 2003

Elixir heeft steeds een speciale plaats in mijn persoonlijke spellenkast ingenomen: bovenop de stapel sfeer-kaartspellen.
Het principe is uiterst eenvoudig. Elke speler is een speciale tovenaar die deelneemt aan een wedstrijd toverspreuken. Bij de start van het spel selecteert elke speler een set toverspreuken die samen 9 ingrediënten vereisen. Je kan dus kiezen voor veel toverspreuken die elk maar één bepaalde ingrediënt nodig hebben, maar je kan ook voor minder maar wel moeilijkere toverspreuken kiezen die vanzelfsprekend meer ingrediënten nodig hebben om te kunnen werken. Hoe dan ook wie er als eerste in slaagt om tijdens de wedstrijd als eerste al zijn toverspreuken uit te spreken, wint het spel.
Maar dat is niet zo vanzelfsprekend. Het eerste probleem is dat elke toverspreuk één tot vier welbepaalde ingrediënten vereist. Bij de start van het spel beschikt elke speler wel over een aantal van die kaarten, maar de kans is vrij klein dat je reeds over de goede kaarten beschikt. Bij elke beurt krijg je een dergelijk kaartje bij, maar je kan die ingrediënten evengoed gaan stelen bij de anderen. Je kan het ook wat eerlijker aanpakken door je handelstalenten aan te spreken om kaarten via een veiling of ruil aan te bieden. Voor deze speciale acties moet je wel over de juiste actiekaart beschikken.
Wie op een bepaald moment over de juiste combinatie ingrediënten beschikt, kan zijn toverspreuk activeren. Elke toverspreuk heeft echter ook effect op het spel zelf. De brave toverspreuken verplichten een medespeler naar keuze om een gedichtje op te zeggen, vijf keer rond de tafel te lopen, je een liefdeverklaring te betuigen of de glazen wijn vol te schenken. Andere toverspreuken zorgen ervoor dat een welbepaalde medespeler je voor de rest van het spel moet aanspreken met "Uw Koninklijke Hoogheid"...
De meeste toverspreuken zorgen ervoor dat je de handkaarten van medespelers kan inkijken, kaarten stelen of ingrediënten (al dan niet naar keuze) verwerft.
Als een medespeler niet aan de toverspreuk wil of kan voldoen, verliest hij enkele ingrediënten.
Het doosje bevat 168 schitterend geïllustreerde kaarten die je meteen in de stemming brengen. Het spelregelboekje is geschreven zoals dat hoort bij een dergelijk spel. Het sappige randcommentaar zorgt voor de juiste stemming. Er wordt zelfs een origineel systeem voorgesteld om via toverspreuken de startspeler aan te duiden.
De toverspreuken zijn niet alleen het doel van het spel, ze dragen ook het spel. Stel je voor dat je een uur lang steeds eerst moet "voor uw informatie" zeggen als je iets wil zeggen. Of dat je steeds eens in de haren moet wrijven als je ook maar iets wil zeggen of doen. Dit zorgt voor de nodige hilariteit en sfeer. Gegarandeerd (tenzij je met een stelletje "droge" aan tafel zit...).
Je moet er beslist tegen kunnen dat het spelverloop plotseling kan kantelen. "Geef al je ingrediënten door aan je linker buur". Wordt deze toverspreuk uitgesproken dan moet je soms compleet opnieuw beginnen.
Elixir is een kaartspel met de typische Franse slag. Je moet het met een dosis humor verteren. Wie daar niet tegen bestand is moet eerst enkele glazen wijn drinken om in de sfeer te komen.