Bedriegers bedrogen 2006

Een collega kwam me op een ochtend heel enthousiast aanspreken. “Heb je Bedriegers Bedrogen nu al gespeeld? Want dat is echt een spelletje voor jou...”. Ik weet niet of ik dit nu als een compliment moet beschouwen of niet, maar mijn belangstelling was gewekt.
In Bedriegers Bedrogen proberen de spelers macht en aanzien te bekomen in zes verschillende domeinen. De weg daartoe ligt bezaaid met heel wat duistere zaakjes en onvoorziene omstandigheden.
Elke speler beschikt over eenzelfde set van 25 invloedskaarten. Op elke kaart staat een personage en het aantal invloedspunten dat dit karakter waard is. Heel wat kaarten hebben daarenboven nog een extra eigenschap die het spelverloop drastisch kan beïnvloeden. De kaarten zijn prachtig en functioneel geïllustreerd. Elke speler mengt zijn stapel goed dooreen, legt deze verdekt voor zich neer en neemt de bovenste drie kaarten in de hand.
Een aantal doelkaarten (afhankelijk van het aantal spelers) wordt open op tafel gelegd. Het zijn deze kaarten die elke speler probeert te verdienen. Deze kaarten scoren 1 tot 5 punten.
Het spel bestaat uit zes ronden. Tijdens elke ronde moeten er onder elk van de doelkaarten minstens evenveel invloedskaarten gelegd worden als het cijfer op de doelkaart. Wie aan de beurt komt, moet één eigen invloedskaart verdekt in een kolom naar keuze spelen en vervolgens zijn handvoorraad terug tot drie kaarten aanvullen.
Als in de kolom waarin de speler zijn kaart legt reeds een eerder gespeelde kaart ligt dan moet hij deze verdekte kaart opendraaien. Op het moment van het plaatsen weet de speler enkel wie in welke kolom kaarten gespeeld heeft (de rugzijde van de kaart toont de kleur van de spelers). Maar wat die kaart voor effect heeft op de puntentelling van de kaarten in deze kolom weet de speler op dat ogenblik niet. Door het opendraaien van die eerder gespeelde kaart komen de spelers te weten welke invloed die kaart uitoefent op de meerderheidsposities voor de strijd van de bewuste doelkaart bovenop de kolom.
Op deze wijze wordt er onder elke doelkaart een kolom van open en verdekte invloedskaarten gespeeld waardoor de puntentelling per doelkaart steeds wijzigt.
Een ronde eindigt zodra onder elke doelkaart het minimum vereiste aantal invloedskaarten ligt. Eventuele nog verdekte kaarten worden opengedraaid. Sommige kaarten kunnen nu nog wel het verloop van de puntentelling in deze kolom beïnvloeden.
Nu wordt bepaald wie de bovenste doelkaart krijgt. De speler met de meeste invloedskaarten ontvangt de bijbehorende doelkaart.
Na zes dergelijke ronden, tellen de spelers de punten op hun verzamelde doelkaarten op. Bezit een speler van alle zes type doelkaarten er minstens eentje dan verdubbelt de som van deze kaarten. Wie eventueel kaarten dubbel heeft van een bepaald type moet de puntenwaarde van deze kaart van zijn som aftrekken. De speler met de hoogste score wint het spel.
Niet bepaald spannend? Wacht maar totdat je de speciale eigenschappen van de verschillende kaarten beter en beter leert kennen!
Er zijn twee verschillende soorten eigenschappen. Sommige beïnvloeden het spel meteen als ze omgedraaid worden tijdens het spel zelf. Zo zal de Huurmoordenaar de kaart uitschakelen die meteen na hem gelegd worden of zal de speler die de Verrader gespeeld had twee doelkaarten van plaats mogen verwisselen (heel pijnlijk voor die speler die flink geïnvesteerd had in een andere kolom...). De ontdekkingsreiziger zal na het opendraaien verhuizen naar de volgende kolom om er weer verdekt te komen liggen.
Andere kaarten hebben enkel effect tijdens de waardebepaling op het einde van een ronde. Maar ze kunnen de puntentelling wel behoorlijk overhoop halen! Zo verwijdert de Tovenaar alle invloedskaarten met waarde 10p of meer en de Heks zorgt ervoor dat kaarten met 9p of minder niets meer waard zijn. De Bedelaar zorgt ervoor dat de speler met de minste invloedskaarten de doelkaart wint. En dan heb je nog Dubbelgangers, Draken, Kluizenaars en nog meer van dat fraais...
Dit spelverloop lijkt niet alleen chaotisch, het speelt beslist chaotisch, maar dan wel op een lichte en plezierige manier. De drie kaarten in je hand beperken je keuzemogelijkheden maar zorgen er wel voor dat je steeds de beste keuze moet proberen te maken. Doordat elke speler precies over dezelfde set kaarten beschikt, maar ze in een andere volgorde moet uitspelen, komt het spelverloop als aanvaardbaar eerlijk over.
Dit is duidelijke geen spel om slechts met twee of drie spelers te spelen. Een bezetting van minstens vier spelers lijkt me aangewezen. Maar dan moet je toch minstens een uurtje bereid zijn om allerlei onvoorziene situaties te ondergaan.
“Bedriegers Bedrogen” is een heel goed gekozen titel voor dit bijzondere spel dat teert op bluffen, inschatten, dwars zitten en een beetje tactisch inzicht. Een aanrader binnen het genre. En ja, collega, je hebt gelijk, dit is echt een typisch spel voor mij...