Castle Risk 1986

In de USA verschijnt “Castle Risk”. Merkwaardig genoeg is deze versie nooit in Europa op de markt gekomen, alhoewel het gespeeld wordt op een kaart van Europa. De spelregels verschillen heel wat van het klassieke Risk. Elk imperium bezit een zelfgekozen hoofdstad (waar een mooi kasteel geplaatst wordt) en wie deze hoofdstad verliest, ligt uit het spel. Wie als laatste nog een kasteel bezit, wint het spel.
De manier waarop deze Riskvariant verloopt, verschilt nogal wat van het standaard spel. Bij elke beurt doet de speler het volgende: eerst vult hij zijn handvoorraad terug aan tot drie kaarten. Daarna trekt hij een extra kaart en speelt er vervolgens zoveel uit als hij nodig acht. Dan mag hij aanvallen en worden de eventuele verliezen verwijderd.
Castle Risk bevat heel wat soorten kaarten die zowel de aanvaller als de verdediger voordelen geven. Een hoofdstad kan slechts met twee i.p.v. de standaard drie dobbelstenen aangevallen worden, zodat de verdediger hier wat voordeel krijgt.
Een heel speciale regel betreft de “verborgen” legers. Bij de start van het spel moet elke speler op een blaadje noteren in welk gebied hij extra legers verborgen houdt. Hoe langer een speler wacht om deze troepen in te schakelen, hoe groter het aantal eenheden wordt dat hij dan plotseling extra kan inzetten.
Deze variant heeft ons niet echt bekoord. Zodra een medespeler wat in het nauw gedreven wordt, kan hij zich er bijna niet meer uit redden. De toevalsfactor is vrij dominant, zowel bij de dobbelsteenworpen als bij het trekken van de toch wel belangrijke kaarten.