Mission Planète Rouge 2005

Mission Planète Rouge is een meerderhedenspel met als thema de kolonisatie van Mars. Het ronde speelbord toont het oppervlak van de planeet verdeeld in 10 grote regio’s. Daarnaast symboliseert een apart speelbordje een lanceerplatform waarop raketten klaargemaakt worden om naar Mars te vliegen.
Elke speller ontvangt enkele evenementenkaarten, waarvan hij er eentje selecteert als geheime opdracht. Op het lanceerplatform worden evenveel raketten geplaatst als deelnemende spelers.
Er worden 10 ronden (missies) gespeeld. Elke ronde bestaat uit vijf fases.
1) Eerst worden alle eventuele lege plaatsen op het lanceerplatform (uit de vorige ronde) opgevuld met nieuwe raketten.
2) De spelers moeten nu om beurt een speciaal personage uitkiezen. Deze karakters laten hun toe om één of meerdere astronauten in de klaarstaande raketten te plaatsen. Maar elk karakter beschikt bovendien over enkele heel venijnige vaardigheden. Zo kunnen pionnen op Mars van het ene gebied naar het andere verplaatst worden, kunnen gebeurteniskaarten vooraf even bekeken worden, kunnen raketten zonder volledige bemanning toch vertrekken, kunnen raketten op het lanceerplatform uitgeschakeld worden, kunnen inzittenden vervangen worden door eigen pionnen, kunnen astronauten op Mars gedood worden of kan de bestemming van een bepaalde raket veranderd worden. Vooraf wat inzicht op de mogelijkheden van deze karakters kan geen kwaad.
3) De personages worden één voor één opgeroepen (een systeem dat we kennen van bij b.v. Machiavelli) en zodra een raket over voldoende aantal bemanningsleden beschikt, vertrekt deze richting Mars.
4) Elke vertrekkende raket komt aan op Mars. Blijkt de zone nog niet geëxploiteerd te zijn, dan ontvangen de betrokken spelers de nodige grondstoffen.
5) Op het einde van de 5de en 8ste ronde, ontvangen de spelers die een meerderheid hebben in een zone jetons of grondstoffen.
Het spel eindigt op het einde van de 10de ronde. Op basis van de dan geldende meerderheden worden weer grondstoffen toegekend. Elke speller maakt nu de som van zijn punten in functie van zijn verkregen grondstoffen en eventueel verdiende bonuskaarten. Wie de meeste punten bezit, wint het spel.
Dit spel mag best geslaagd genoemd worden binnen het genre van tactische spellen waarbij onvoorziene omstandigheden kunnen opduiken (en aanvaardbaar zijn). De illustraties scheppen de sfeer die Jules Verne steeds probeerde te bereiken. Het vele spelmateriaal functioneert goed binnen het gekozen thema. Het basissysteem waarbij personages met welbepaalde eigenschappen opgeroepen worden en waarbij punten kunnen verdiend worden op basis van meerderheden, komt misschien niet erg origineel over. De spelregels komen erg duidelijk over, het spel verloopt vrij goed en duurt niet zo erg lang. Na enkele partijen begin je de verschillende kaarten te kennen en kan je beter anticiperen op wat nog komen kan. De auteurs (twee Bruno’s) zijn erin geslaagd om een aangenaam thema om te zetten in een speelbaar en acceptabel spel.