Bron: Spellenlab
In 'That's not a Hat' komt het er op aan om voorwerpen, die op een kaartje staan, te onthouden.
Iedere speler krijgt een kaart en legt deze open voor zich neer. De startspeler neemt vervolgens een kaart van de trekstapel, zegt wat er op te zien is en legt deze gedekt voor een van zijn buren. De pijl op de achterkant van de kaart bepaalt aan welke buur je de kaart moet doorgeven.
Deze buur neemt nu de kaart die open voor zich neerligt (niet de nieuw gekregen kaart) en geeft deze door aan een buur + zegt wat er op staat... In het begin van het spel liggen de kaarten open, waardoor het eenvoudig is om te zeggen wat er op staat. Maar deze kaart wordt tijdens het doorgeven gedekt, waardoor de spelers moeten onthouden welk voorwerp erop staat.
Als een speler een kaart krijgt, heeft hij 2 mogelijkheden. Ofwel gelooft hij de buur: hij legt de nieuwe kaart voor zich neer en geeft de 'oude' door aan een buur (conform de pijl). Ofwel gelooft hij de buur niet: de kaart wordt open gedraaid. Als de afbeelding niet overeenkomt met hetgeen de buur zegt, krijgt de buur de kaart als strafpunt. Klopt het wel krijgt de huidige speler de kaart als strafpunt.
De speler met het strafpunt neemt een nieuwe kaart van de stapel en er wordt verder gespeeld (alle andere kaarten blijven gewoon liggen!).
Het spel eindigt als er een speler 4 strafkaarten voor zich liggen heeft. Deze verliest dan ook het spel.
Dit is een heel eenvoudig kaartspel... maar zeker niet gemakkelijk!
'That's not a Hat' is in enkele minuten uitgelegd maar doordat het heel sterk inzet op het korte termijngeheugen is het uiterst belangrijk om zo goed mogelijk het spel te volgen.
Net door zijn eenvoud is dit heel bruikbaar in het trainen van executieve functies; meer bepaald flexibiliteit en werkgeheugen!
Voor ons zeker een absolute aanrader!!