De Bezeten Fles 2005

Toen we het spelregelboekje openden, schrokken we even: zo’n lange tekst. Maar 4/5 van deze tekst bestaat uit een verhaal om je in de sfeer te brengen.
Alles in dit kaartspel draait om een bezeten fles. Deze fles wordt bij de start van het spel op kaart “19” geplaatst. Dit getal geeft de prijs aan om de fles te kopen. Maar je wilt niet echt deze fles aankopen, want wie op het einde van een ronde de fles bezit, scoort negatieve punten...
Bij de start van het spel wordt kaart “19” open op tafel gelegd. Daarop wordt het mooie houten flesje geplaatst. Er blijven dan nog 36 kaarten over (met waarde 1 tot 37). Deze kaarten zijn in drie reeksen kleuren verdeeld. De gele reeks bestaat uit de kaarten 1-2-3-5-7-9-12-15-18-22-25-28. Vooral lage kaarten dus. De rode reeks bevat meer hogere kaarten: 11-14-16-21-23-26-29-31-33-35-36-37. En dan zit daartussen nog een reeks blauwe kaarten: 4-6-8-10-13-17-20-24-27-30-32-34. Deze 36 kaarten worden goed gemengd en keurig over de drie of vier spelers verdeeld.
Het eerste wat elke speler moet doen is één kaart verdekt onder de fles stoppen. Bovenaan elke kaart staan 1 tot 6 munten. De spelers moeten beslissen welke kaart (en dus hoeveel munten) onder de fles komen te liggen. Deze munten tellen als minpunten voor die speler die op het einde van de ronde de fles bezit.
Vervolgens moet elke speler zowel aan zijn linker- als rechterbuur een kaart doorgeven. Heel geniepig is dit. Want daardoor weet je welke kaart je buren zeker hebben.
Het spel gaat over meerdere rondes. In elke ronde moeten de spelers een kaart spelen om te bepalen wie de slag (en soms de fles) wint. Als de startspeler b.v. een gele kaart uitkomt, moet elke andere speler die nog over gele kaarten beschikt, volgen met geel. Volgen betekent heel eenvoudig “ook geel spelen”. Of die speler hoger of lager volgt, wordt bepaald door zijn te volgen tactiek.
Als alle kaarten hoger zijn dan de huidige waarde van de fles (bij de start is dit “19”), gaat de slag naar de speler die de hoogste kaart speelde. Deze speler ontvangt de gespeelde kaarten en verheugt zich over het aantal munten die op deze kaarten staan. De som van de munten op de verzamelde kaarten bepaalt immers je score op het einde van een ronde. De fles blijft op de oorspronkelijke kaart staan.
Maar zodra één of meerdere spelers “onder de prijs” van de fles gaan, gaat de slag én de fles naar de speler die de kaart speelde die het dichtst bij de huidige waarde van de fles ligt.
Een voorbeeld:
De fles staat op kaart “22”. A speelt rood “23”. B moet volgen in rood maar heeft enkel kaart rood “14”. C speelt rood “16” en D profiteert en speelt zijn rode “11”. C was waarschijnlijk vermoeid of in de war want zijn kaart zit het dichtst onder de fleswaarde “22”. Hij koopt hierdoor de fles aan, legt zijn aankoopkaart “16” onder de fles en verzamelt de andere drie kaarten. Hij start de volgende ronde en hoopt dat de fles nu door iemand anders overgekocht wordt.
Zo gaat het spel verder totdat alle kaarten gespeeld zijn. De speler die dan de “bezeten fles” bezit, scoort geen enkele munt (zelfs al had die speler tijdens het spel heel mooie kaarten verzameld). Hij “krijgt” de bij het begin van het spel gespeelde kaarten, maakt de som van de munten en schrijft deze als minpunten op. De andere spelers scoren volgens de som van hun verzamelde munten.
Je kan afspreken om een aantal dergelijke rondes te spelen of afspreken totdat iemand een bepaald minimum heeft gescoord.
De bezeten fles is een kaartspel waar je even moet aan wennen. De uitgever voorziet drie goede overzichtskaarten waarop je kan zien welke getalkaarten in welke kleuren voorkomen. Na een aantal slagen begin je te voelen dat dit spelconcept redelijk goed uitgebalanceerd is. De fles wisselt van eigenaar en daalt iedere keer weer een beetje in waarde. Uiteindelijk koopt iemand de fles aan voor zo’n lage waarde dat niemand anders meer er onder kan bieden. Elke speler moet zich goed bewust zijn van deze valkuil.
Je moet het steeds doen met de kaarten in je hand. Dat is soms nadelig als het lot je redelijk veel lage kaarten toebedeelde. Maar gelukkig worden er meerdere ronden gespeeld zodat je je op tijd kan herpakken. De spanning is zeker naar het einde toe te snijden. Je voelt aan of je op tijd van de fles afgeraakt of juist er mee blijft opgescheept zitten.
De vormgeving van de kaarten is minder geslaagd. Dergelijk kaartspel verdient eerder de lay-out krijgen die we kennen van b.v. Machiavelli. De spelregels mochten ook iets vlotter geschreven worden. Maar deze mindere elementen hebben geen invloed op de diepgang achter dit kaartspel. Een verrassing.

Kaartspel waarbij het in eigendom hebben van de fles maakt dat al je wensen vervuld worden.

Foto's: Wilma's Spellen en Puzzels