Bron: Spellenlab
2 tot 8 spelers proberen punten te scoren door de juiste kaart uit een groep kaarten te halen (beetje zoals Dixit). In dit spel gaat het echter niet om een onduidelijke visuele beschrijving van een kaart maar om een tactiele variant.
De ene speler (kind) trekt 2 kaarten (enkel zichtbaar voor zichzelf) en zal deze kaarten (herinneringen van opa’s jeugd) 1 na 1 op de handpalm van een geblinddoekte 2e persoon (opa) reconstrueren. Voor die reconstructie zijn tal van elementen in de doos toegevoegd maar heel belangrijk is dat de hand van de opa niet rechtstreeks aangeraakt wordt en er mag ook geen geluid gemaakt worden. Alle andere spelers zien alles gebeuren maar voelen uiteraard niks en gaan zelf een kaart naar voor schuiven die volgens hen de kans maakt om gekozen te worden. Opa zal uiteindelijk de blinddoek mogen afdoen en 2 kaarten moeten aanduiden. Daar hangt een scoresysteem aan vast dat overeenkomsten toont met dat van Dixit. De rollen schuiven daarna door tot iedereen eens elke rol heeft ervaren. Wie op het einde de meeste punten heeft wint het spel.
De vergelijking met Dixit is al gevallen en daar wil ik nog iets aan toevoegen: Op zich is Dixit een eenvoudiger spel want bij “In de palm van je hand” kan het wel eens zijn dat je niet weet hoe je eraan moet beginnen, het verwacht meer creativiteit van je.