Toc Toc Toc! 2004

Elke speler organiseert een speciale Haloweenavond en probeert de beste gasten uit te nodigen. Helaas weet je op dergelijke avonden nooit goed wie er effectief op je deur klopt en of je de deur wel opent...
Op 55 mooi geïllustreerde kaarten staan monsters, vampieren en spoken getekend. Elk van deze drie soorten bestaan uit normale gasten (of wat je normaal kunt noemen), bruten, muzikanten en vampen. Daarnaast komen nog een paar kleine jongens voor, lijkbidders en jongleurs.
Bij de start krijgt elke speler twee gewone gasten die ze open voor zich op tafel leggen. Dit zijn de eerste genodigden die naar je avondje komen. Daarnaast krijgen ze uit de volledig gemengde voorraad kaarten vijf extra gasten die ze in de hand houden.
Om beurt bieden de spelers een medespeler een kaart aan. Dit gebeurt in het geheim. De speler kiest een handkaart uit, schuift die verdekt naar een medespeler toe en zegt “toc, toc, toc”. Deze speler moet nu inschatten of de aangeboden kaart interessant is of niet. Als hij de kaart aanvaardt, plaatst hij deze bij zijn andere gasten open op tafel of voert de eventueel bijzondere actie uit. Aanvaardt de speler de kaart echter niet dan moet de aanbieder deze kaart zelf bij zijn feestje voegen of de actie uitvoeren.
Dit aanbieden is dus niet zonder gevaar. Schuif je een vervelend kaart door dan riskeer je die zelf te moeten houden. Aan de andere kant kan je een voor jezelf uiterst interessante kaart evengoed verliezen.
Daarna vult de speler aan beurt zijn handvoorraad terug tot 5 aan. Dit doet hij door de bovenste open kaart van de voorraadstapel nemen. Hierdoor weet iedereen welke kaart deze speler zeker tussen zijn vijf handkaarten bezit. Je kan daar tijdens het verdere spel rekening mee houden, alhoewel je nooit zeker bent wanneer dit personage precies op je deur zal kloppen...
Dit aankloppen gaat verder totdat niet alleen de voorraadstapel leeg is maar totdat elke speler al zijn handkaarten heeft aangeboden.
Nu wordt per speler bepaald welke puntenwaarde zijn gasten waard zijn. Elke normale gast is 1p waard. Elke muzikant scoort 2p per kaart van dezelfde soort. Elke jongleur brengt 3p op.
De brute gasten beschermen je tegen de kleine jongens en de lijkbidders, maar zijn ook 1p waard. Een aangeboden vamp – hoe kan het ook anders – veroorzaakt moeilijkheden op je feestje: een kaart van dezelfde familie (kleur) loopt over naar de tegenpartij. Klopt de kleine jongen aan je deur en je laat die nog binnen ook dan ben je meteen alle kaarten van je grootste collectie (kleur) kwijt aan je tegenstander. Bij de lijkbidder gaat je grootste collectie uit het spel.
Je merkt het: er kan nogal wat gebeuren als je ongewenste gasten toelaat op je feestje. Daar moet dit blufspel het vooral van hebben. Je kan niet echt plannen maar je kan wel voorzien of iemand misschien je mooie collectie van 6 groene monsters wil doen verhuizen door een kleine onschuldige jongen aan je deur te laten aankloppen...
Toc Toc Toc heeft een goed gekozen titel, duurt niet zo lang, vraagt wel even tijd om te begrijpen welke karakters wat kunnen veroorzaken en zal vooral als opwarmertje of afsluitertje gespeeld worden.