Bärenhunger (Berenhonger) 1996

Twee, drie of vier beren gaan picknicken. Daarvoor moeten ze eerst op stap. Wie als eerste aankomt op de picknickplaats, is de winnaar. Het stappen is plezant want de beren dagen elkaar voortdurend uit met de vraag wat ze gaan eten...
Naast het kleine speelbordje worden de houten voedselsteentjes klaar gelegd: 3 groene appels, 3 gele honingdruppels en 3 blauwe vissen. Afwisselend dagen de spelers elkaar uit d.m.v. de voedselkaarten. Deze 3 kaarten tonen elk één van de drie voedselsoorten. De speler aan beurt kiest een kaart en legt deze verdekt voor zich op tafel. Daarna stelt hij de vraag "Wat eet mijn beer?". De andere spelers kiezen elk een van de houten voedingssoorten. Na deze actie wordt de gekozen kaart omgedraaid. Elke speler die juist gegokt heeft, mag zijn beer één veld opschuiven. Heeft niemand goed geraden, dan mag de speler aan beurt zelf twee velden vooruit. Daarna kiest de volgende speler een kaart uit.
Dit inschatten en gokken valt bij de jonge kleutertjes heel erg in de smaak. Steeds opnieuw willen ze dit spelletje herspelen. Het korte parcours (8 velden lang) zorgt daarbij voor een vlot en spannend spelverloop.
De uitbreidingsregels maken het voor iets oudere kinderen nog wat spannender. In deze variant speelt nu ook de kleur van elk vakje van het parcours een rol. Bereikt een beer een vakje met dezelfde kleur als de geraden voedselsoort, dan mag die beer één extra veld vooruit. Deze regel geldt niet als niemand juist kon raden. Die speler mag wel nog steeds twee velden vooruit.
Dit gokspelletje is in elk geval een aanrader voor de kleuterklas. Jammer dat dit spel zelfs in speciaalzaken niet meer zo vlot verkrijgbaar is.