Bron: Spellenlab
Heinz Meister is blijkbaar een liefhebber van memory. Hij heeft in dit spel een leuke variant van deze klassieker verwerkt.
In tegenstelling tot een gewone memory is het materiaal hier wat uitgebreid en aangepast, zo zijn de twee identieke kaartensets (elk met 16 kaartjes) niet even groot. De grote reeks wordt in een gesloten rij achter elkaar gelegd. Op één van de vakken wordt de pion geplaatst. De kleine kaartjes worden in het begin eveneens open in het centrale vierkant gelegd.
Bij het spelen zijn de spelers afwisselend aan de beurt. Normaal gezien dobbelen ze en verplaatsen de pion in wijzerzin het gepaste aantal vakjes. Het doelveld geeft aan wat er moet gebeuren. Indien het bijpassende kleine kaartje nog open ligt in het midden, dan wordt het omgedraaid en is de volgende speler aan beurt. Als het kaartje reeds verdekt ligt, dan moet de speler dat terug omdraaien. Alleen bij een geslaagde poging wordt gescoord. Wordt een foutief kaartje omgedraaid, dan gaat de beurt naar de volgende speler. Deze mag nu niet dobbelen maar probeert ook het te zoeken figuurtje te vinden. De speler die dat bij zijn beurt kan, scoort een punt.
Op deze manier wordt verder gespeeld tot iemand 4 punten heeft verzameld. Deze speler is dan ook de terechte winnaar.
Dit spel zit knap in elkaar. Daar de kaartjes niet van bij het begin verdekt liggen, duurt het even voordat gescoord kan worden. Voordeel van dit systeem is dan weer dat iedereen evenveel kansen heeft...
De lay-out van deze versie is niet erg bruikbaar voor heel jonge kinderen. De kleine figuurkaartjes zijn nl. heel erg klein uitgevallen. Thematisch spreekt dit doosje dan weer wel erg aan. De figuurtjes zijn de grote sterren van Disney!
Met dit spelmechanisme kan om het even welke memory gespeeld worden. De enige extra attributen zijn een dobbelsteen en een (leuke) pion.