Crazy Chicken 2003

Ravensburger introduceert dit jaar twee internationale kaartspellen voor 2 spelers. Voor beide concepten (het andere is Richelieu) is Michael Schacht de auteur.
Crazy Chicken bestaat uit 110 kippenkaarten van verschillende waarden (6-7-8-9-12-14-16-18-20). Het getal op de kaart wijst niet alleen naar de waarde van de kaart maar ook naar het aantal kaarten van deze waarde. Om het geheel aantrekkelijker voor te stellen werd gekozen voor crazy kippen als illustratie. Zo is de '20' Billy the Chick, een in revolveruitrusting gestoken heldhaftige kip en is de '8' Thomas Cock, een piraat met één been en een haak i.p.v. een hand. Alle illustraties zijn grappige karikaturen en verantwoorden de titel van het spel.
Bij aanvang krijgen beide spelers drie dergelijke kaarten en de rest wordt verdekt in twee gelijke stapels op tafel gelegd. Elke kaart verwijst naar een kippenras. Beide spelers proberen zoveel mogelijk van deze rassen te verzamelen en uit te spelen.
Bij elke beurt nemen de spelers twee kaarten bij van twee verschillende stapels. Bij aanvang zijn dat de twee verdekte stapels, maar gaandeweg komen daar ook twee open aflegstapels bij. Daarna moet de speler ofwel één kaart op een open aflegstapel leggen ofwel twee of meerdere kaarten van één ras (getalwaarde) open voor zich neer leggen. Liggen er echter van dat ras al kaarten bij de medespeler dan moet de speler aan beurt meer kaarten van die waarde uitspelen dan er bij de andere spelers op dat ogenblik lagen. Die andere speler moet dan deze set kaarten op één van de twee open aflegstapels deponeren. Hierbij moet je heel goed plannen. Want later kan je geen extra kaarten van een bepaald, reeds op tafel liggend, ras meer toevoegen. Je kan wel je eigen set vervangen door een grotere. Maar dan gaat de vorige set ook naar de aflegstapel, waardoor je tegenstander deze kaartsoort weer ter beschikking krijgt.
Een spelronde eindigt zodra een speler zes verschillende kippensoorten heeft uitgelegd, ofwel als alle 9 kippensoorten op tafel liggen ofwel als een voorraadstapel opgebruikt is. Elke speler noteert de waarde van elk stapel uitgespeelde kaarten (niet de som van de kaarten binnen een ras, maar gewoon de waarde van dat ras - het maakt dus niet uit of je 2 of 6 kaarten van waarde '20' hebt: die stapel is gewoon 20p waard).
Dit spel herhaal je vier keer en wie dan de meeste punten scoort, wint het spel.
Crazy Chicken speelt verrassend vlot. De spelregels zijn duidelijk en eenvoudig: twee kaarten bijnemen en telkens 1 kaart naar een aflegstapel of 2 of meer kaarten van eenzelfde soort uitspelen. Wie al een paar beurten ver is, ondervindt heel goed het dilemma dat telkens opduikt: ga ik voor de grote waarden of verzamel ik liever kleinere reeksen om het spel na 6 uitgespeelde stapeltjes te stoppen? Maar als je vlug kleinere reeksen van 2 of 3 gelijke kaarten speelt, kan je medespeler misschien makkelijker grotere reeksen uitkomen. Wil je daarentegen grotere reeksen sparen dan heb je daar ook meer tijd voor nodig en moet je telkens één kaart open afleggen die daardoor meteen beschikbaar is voor de andere. Kiezen is dus de boodschap. Vanzelfsprekend is de geluksfactor niet gering. Maar die voelt wel aanvaardbaar aan.
Zoals reeds eerder beschreven zijn de illustraties vrij grappig, maar daar let je tijdens het spelen zelf niet meer op. Crazy Chicken valt dus best mee en geeft een half uurtje gezonde ontspanning aan twee spelers.