Carcassonne: De Burcht 2003

Voor alle duidelijkheid... deze doos is in geen geval een (zoveelste) uitbreiding op het basisspel. 'De Burcht' is een volledig zelfstandig spel dat enkel met z'n tweeën kan gespeeld worden. Dat het qua uiterlijk en naamgeving heel goed op het basisspel lijkt, heeft alles te maken met het thema en het basismechanisme.
Om de beurt trekken beide spelers ook nu één tegel en bouwen daarmee samen de burcht van Carcassonne op. Als eerste belangrijk verschil met het basisspel valt de vooraf vastgelegde burchtmuur op. Alle tegels moeten binnen dit kader aangelegd worden. Op elke tegel staan (meestal) meerdere zones afgebeeld: een weg, huis, toren of hof. Bij het aanleggen moet nu slechts alleen naar de wegen gekeken worden. Deze moeten in elk geval doorlopen naar de buurkaartjes en dit in tegenstelling tot de andere zones. Alleen als een weg direct naar de burchtmuur loopt, vervalt deze basisregel.
Bij het spelen van dit spel zal heel snel blijken dat nu juist de wegen voor de meeste narigheid zullen zorgen. Deze aangepaste aanlegregels vormen de tweede grote verandering
Na het aanleggen, mag de speler aan beurt - indien gewenst - een eigen pion op het laatst gelegde kaartje plaatsen. De rol die deze pion toebedeelt krijgt is helemaal afhankelijk van de zone waarop hij geplaatst wordt.
Ook nu zijn er vier verschillende mogelijkheden. Pionnen op een weg, in een huis of toren kunnen bij het vervolledigen van zo'n gebied gerecupereerd worden. Pionnen die ingezet worden als marktkramer in een hof daarentegen niet. Zij scoren alleen op het einde naar analogie met de boeren uit het basisspel.
De verschillende puntenwaarden die men in dit spel bekomt, zijn wat aangepast. Hiermee komen we bij de derde en misschien wel grootste aanpassing. Op de scorebaan - hier aangebracht op de burchtmuur - ligt op elke hoek een muurfiche. Voor het spelbegin werden hier 13 van de 18 fiches willekeurig en verdekt neergelegd. Wie na het scoren en verplaatsen van zijn pion precies op zo'n fiche terecht komt, mag het wegnemen en open voor zich leggen. Het verzamelen van deze fiche is a.h.w. een bijkomend doel. Elke fiche - er zijn in totaal 9 verschillende types - geeft de eigenaar namelijk een bonusvoordeel. Dit voordeel kan soms tijdens het spel zelf, soms pas op het eind in rekening gebracht worden. De meeste fiches hebben een directe invloed op de puntentelling. Wie over weinig of geen fiches beschikt omdat hij vooral op lange termijn investeerde, zal vaak bedrogen uitkomen want op het eind zullen alleen afgewerkte gebouwen en wegen punten opbrengen. Niet afgewerkte zones - met uitzondering van de hoven - brengen hier (zonder bijbehorende muurfiche) helemaal niets op!
Op het eind van het spel blijven steeds exact 16 lege velden binnen de muren van de burcht open. De grootte van het grootste nog lege gebied heeft ook nog zijn belang. De speler die er tijdens het spel in slaagde het grootste huis te bouwen krijgt hiervoor nl. nog een bonus die even groot is als de oppervlakte van dat lege gebied.
Zoals je kon vermoeden, heeft Knizia een aantal dimensies toegevoegd. Niet iedereen zal dit spel dan ook even graag spelen want er moet op heel andere wijze geredeneerd worden. Het belang van snel en vaak scoren is hier veel belangrijker. Ook zal voortdurend uitgekeken worden naar de plaats waar precies zoveel punten kunnen gescoord worden als nodig om de volgende muurfiche te bereiken... Daar alleen afgewerkte zones scoren en alle wegen moeten doorlopen is elke zet in de tweede speelhelft enorm belangrijk. Knizia heeft dit spel op een hoger tactisch niveau geplaatst zonder afbreuk te doen van de waarde van het basisspel. Voor wie de speltechniek van Carcassonne niet ver genoeg ging, is De Burcht dan een zeer geslaagde aanvulling.