Drunter & Drüber 1991

Het speelbord toont stad met allerlei vreemde gebouwen. De burgers zijn niet tevreden met hun stad en beslissen om deze opnieuw aan te leggen. Elke speler krijgt echter de opdracht (geheim) om een bepaald type gebouw te beschermen.
Nadat elke speler weet welk type gebouw hij probeert te beschermen, krijgt elk een set van 8 stemkaarten. De te plaatsen puzzeldelen worden over de spelers verdeeld zodat elk van elk soort puzzelstuk er evenveel bezit (zie handleiding). In elke hoek van het speelbord wordt een donkere pion geplaatst. Twee hoeken tonen een toren van waaruit een stadsmuur zal opgetrokken worden. Eén andere hoek is de startplaats voor een weg en vanuit de andere hoek wordt een rivier heraangelegd. Elk puzzelstuk dat uit twee of drie vakjes bestaat heeft een duidelijke in- en uitgang.
De speler aan beurt kiest één van zijn puzzelstukken en plaatst deze bij één van de hoeken van het speelbord bij de rivier, weg of muur. De pion wordt vervolgens verplaatst naar het nieuwe uiteinde zodat iedereen steeds goed weet waar verder moet aangebouwd worden. Op deze wijze wordt de oude stad overbouwd door twee nieuwe bruggen, één nieuwe weg en een nieuwe rivier.
De puzzelstukken moeten vanzelfsprekend soort aan soort aangelegd worden. Soms kan onder een brug doorgebouwd worden, maar na verloop van tijd zullen bepaalde muren, wegen of rivieren onvermijdelijk dood lopen.
Het startspeelveld bevat van elk type huisje 5 woningen (genummerd 1-5). Deze woningen dienen beschermd te worden. Tussen die huizen staan heel veel toilethuisjes getekend. Indien nu een speler een puzzelstuk wil plaatsen dat een toilethuisje bedekt, moet elke speler door middel van een stemming aangeven of hij hier mee akkoord gaat of niet. Elke speler beschikt over 3 ja-kaarten (ja, ja-ja, ja-ja-ja), 3 neen-kaarten (neen, neen-neen, neen-neen-neen), 1 'kan me niet schelen'-kaart en 1 jokerkaart. De jokerkaart telt voor 2 ja- of 2 neen-stemmen die pas later moeten beslist worden. De spelers beslissen gelijktijdig welke stemkaart ze inzetten, draaien deze gelijktijdig om en maken de som aan ja- en neen-stemmen. Als er evenveel of meer ja-stemmen zijn dan neen-stemmen, mag er gebouwd worden. In het andere geval moet de speler aan beurt zijn puzzelstuk terugnemen en komt de volgende speler aan de beurt.
Klein detail bij de stemming: enkel de 'kan me niet schelen'-kaart kan je recupereren. Elke andere stemkaart ben je definitief kwijt!
Als geen enkel puzzelstuk nog kan geplaatst worden, eindigt het spel. De spelers tellen de waarde op van de huisjes die ze moesten beschermen en die nog overgebleven zijn. De speler met de hoogste score, wint het spel.
De spanning is bij momenten te snijden. De stemkaarten moeten met goed overleg en inzicht ingezet worden. Het is misschien beter een huisje met waarde 2 of 3 op te offeren om je medespelers in de waan te laten welk type gebouwen je moet beschermen. Wie te vroeg duidelijk maakt wat zijn geheime opdracht is, kan niet veel meer doen om zijn huizen verder te beschermen.
Het spel oogt heel mooi. De leukste bezetting is bij vier spelers omdat dan de interactie beduidend groter wordt. Klaus Teuber is er in geslaagd om het gezonde mengeling van bluf, toeval en tactiek in het spel te stoppen zodat elke partij weer anders verloopt. Drunter & Drüber mag vandaag terecht een klassieker binnen het genre genoemd worden.