Der Krähenschatz 2003

Dit spel valt meteen op. Een grote blikken doos bevat 36 kraaiensnavels (grote gele houten kegels), 40 opdrachtkaarten en echte dikke en dunne twijgen. Elk kind krijgt een grote verzamelkaart waarop plaats voorzien is voor zes kraaiensnavels.
Een heel leuk inleidend verhaal brengt de jonge spelers meteen in de stemming. Jimmy, de kraai van dienst, is een heel ondeugende vogel. Hij heeft allerlei blinkende voorwerpen en lekkere eetbare dingen gestolen en verstopt. Wie vindt als eerste alle dingen terug?
Elke deelnemende speler krijgt een eigen opdrachtkaart die in het geheim moet bestudeerd worden. Op elke kaart staat een combinatie van zes gekleurde cirkels en drie willekeurige voorwerpen. De kleuren verwijzen naar plaatsen waar de kraai graag vertoeft: het groene gras, de bruine bomen, gele zonneschijn, paarse bloemen, blauwe waterplassen en rode dakpannen. Op de onderkant van alle snavels (houten kegels) staan die zes ondergronden gekleurd met een voorwerp erbij. Alle kegels worden in het midden van de tafel gezet en alle kinderen beginnen gelijktijdig en door elkaar aan hun zoektocht. Tijdens die zoektocht mogen ze niet meer naar hun opdrachtkaart kijken. Iedereen moet zijn eigen opdracht uit het hoofd kennen. Als een speler een snavel omdraait waaronder iets zichtbaar is wat op zijn eigen opdrachtkaart getekend was, neemt de speler die snavel en plaatst die op zijn grote verzamelkaart (de plaats is niet belangrijk). Zodra iemand zes snavels heeft verzameld, eindigt de speelronde. Er wordt gecontroleerd of die speler wel alle zes juiste kleuren heeft verzameld. Hij krijgt als beloning een dikke twijg (2p). Vervolgens krijgt iedereen per juist gevonden voorwerp een dunne twijg (1p). Elke speler krijgt een nieuwe opdrachtkaart en het spel gaat verder totdat alle dikke of alle dunne twijgen uitgedeeld zijn. Wie nu het meeste nestbouwmateriaal bezit, wint het spel.
De spelregels geven enkele logische varianten voor jongere kleuters en ook voor wat oudere kinderen, maar vanzelfsprekend kan je er ook nog wat zelf bedenken.
De snavels zijn heel goed ontworpen en de illustraties zijn duidelijk. Doordat de zoektocht zo lekker chaotisch verloopt (iedereen speelt gelijktijdig), is er veel sfeer en spanning aan tafel te beleven. Het feit dat het in principe volstaat om zes juiste kleuren te vinden om die dikke twijg te krijgen, maar dat een juiste tekening nog meer punten oplevert, maakt het spel extra spannend. Plaats ik die snavel met een juiste ondergrond terug en ga ik op zoek naar een snavel met een juiste ondergrondkleur en een juist voorwerp? Of neem ik dat risico niet en ben ik gewoon tevreden met de juiste kleuren? Raak ik in paniek omdat ik niets beter vind en bovendien die juiste snavel niet kan terugvinden? Wie is er met mijn snavel weg? Moest ik nu twee of drie gele ondergronden verzamelen? Ben ik op zoek naar een sleutel of een balpen? Je ziet die vragen gewoon opduiken in de ogen van de kinderen die meespelen. Kinderen spelen dit heel graag. Volwassenen houden niet zo van dit ongeorganiseerd spelverloop.