Maxi Cover 1985

Maxi Cover is een legspel met figuren bestaande uit twee, drie, vier of vijf vierkantjes. Twee kinderen (vanaf 7 jaar) kiezen elk hun kleur (blauw of geel) en nemen de 11 beschikbare figuren. Tussen hen in ligt het speelbord. Eigenlijk zijn het twee identiek aan elkaar gekoppelde speelborden die gewoon 180° gedraaid zijn. Elk speelbord is verdeeld in 5 rijen van 8 vakjes die getallen van 1 tot 12 op een blauwe of gele achtergrond bevatten. De speelstukken passen heel goed in het raster en zijn zo ontworpen dat ze niet meer kunnen verschuiven.
Een startspeler wordt bepaald en die legt een speelstuk op een plaats naar keuze. Hierbij probeert de speler zo groot mogelijk eigen getallen (blauw of geel) te bedekken en liefst geen of zo weinig (lage) getallen van zijn tegenstander. Om beurt plaatsen ze elk een figuur totdat niemand nog een vorm kan plaatsen. Elke speler maakt nu de som van de overblijvende eigen getallen op het volledige speelbord en voegt daarbij het aantal vierkantjes in de figuren die hij nog over heeft, toe. Wie het minst aantal punten behaalt, wint het spel.
Dit spelconcept lijkt heel aantrekkelijk, maar valt tijdens het spelen behoorlijk tegen. Je kan nl. te symmetrisch spelen. Elke zet die de ene speler doet, kan door de andere op een volledig symmetrische wijze ook uitgevoerd worden (waarbij even grote gele en/of blauwe getallen bedekt worden). Enkel tijdens de laatst mogelijke zet heeft de startspeler een voordeel. De tweede speler moet tijdens die laatste zet meer vreemde dan eigen getallen bedekken. Een andere strategie werkt niet. Als je als tweede speler een andere strategie volgt, wint de startspeler ook. Dat is jammer, want potentieel heeft dit spelidee grote mogelijkheden (door een verwisselbaar speelvlak b.v.).
Gelukkig bevat het spelregelboekje nog een tweede variant voor nog jongere kinderen (vanaf 5 jaar). Elke speler speelt nu op zijn eigen helft. Bij elke beurt plaatst het kind een eigen speelstuk en probeert als eerste zijn eigen speelvlak volledig te bedekken met eigen vormen. In plaats van een nieuw speelstuk te plaatsen, mag het kind ook een reeds geplaatst speelstuk verplaatsen (dit telt ook als een beurt). De eerste die het hele oppervlak van zijn kleur heeft bedekt, wint het spel.
Dit spelidee is voor de doelgroep uitdagend. De keuze aan speelstukken laat veel mogelijkheden toe. Er zijn 40 vakjes op elk speelbord en iedere speler beschikt voor een totaal aan 42 vierkantjes in zijn elf figuren.
Samenvattend:
- eerste spelregel (vanaf 7 jaar): één hartje,
- tweede spelregel (vanaf 4 jaar): drie hartjes.