Der Plumpsack geht um (1999) 1999

Reinhard Staupe blijft er in slagen om in zijn kleine doosjes leuke spelideeën te verstoppen. In dit kleinood - met een wat vreemde titel - hangt alles in hoge mate af van je geheugen. Het is een verrassende en speelse variant op memory.
Op de 27 speelkaarten staat centraal telkens een voorwerp getekend. Bovenaan elke kaart staat (boven een zwarte lijn) ook nog een pijl (naar links of naar rechts) en een getal (van 1 tot 4). In het begin worden 8 van deze kaarten in een - voor Staupe erg begeerde - cirkel gelegd. De kaarten liggen daarbij open met de getalwaarde naar buiten. Iedereen krijgt nu 1 minuut om de afbeeldingen in zijn geheugen te prenten. Daarna worden alle kaarten omgedraaid. De rechterbuur van de speler aan beurt legt de ‘plumpzak’-kaart (wat dat ook voor een zak moge wezen...) bij één van de verdekte kaarten. De speler aan beurt zegt dan luidop welk voorwerp daar verborgen zit en wordt zijn antwoord gecontroleerd. Is dit juist, dan wandelt de zak zoveel kaarten naar links of naar rechts als aangegeven bovenaan de gevonden kaart. Dezelfde speler blijft aan beurt. Telkens als zijn antwoord juist is, wandelt de zak verder rond. Komt de zak op een bepaald moment bij een reeds openliggende kaart, dan is zijn beurt ten einde en krijgt hij de kaart waarbij de zak terecht kwam. De opening wordt nu opgevuld met een nieuwe kaart. Alle openliggende kaarten worden terug omgedraaid en de volgende speler is aan beurt. Was het eerste (of een van de volgende) antwoord(en) fout, dan eindigt de beurt onmiddellijk, worden alle kaarten terug verdekt gelegd en is de volgende speler aan beurt. Op deze manier wordt gespeeld tot de volledige kaartstapel opgebruikt is en de kring niet meer kan aangevuld worden.
De speler die de meeste kaarten kon verzamelen, wint.