Topominos 1998

Een hele zak vol (ongeveer) vierkante doorzichtige plaatjes - elk met één tot vier gele stippen -, enkele statiefjes en een centraal stapelbord vormen het materiaal van deze doos.
Wie aan de beurt is mag ofwel een nieuwe stapel opstarten door één of meer plaatjes op elkaar in hetzelfde vakje te plaatsen ofwel reeds bestaande stapels verder uitbouwen. Steeds is het daarbij de bedoeling zoveel mogelijk punten te scoren. Voor elke stip die zichtbaar is in de stapel ontvang je één punt. Een volledig afgewerkte stapel levert zo maximaal negen punten op. De stenen van die stapel worden daarna uit het spel genomen en die speler krijgt nog een extra speelbeurt. Bij dit alles moet echter wel steeds één hoofdregel in het oog gehouden worden: nooit mogen stippen van verschillende plaatsen boven elkaar geplaatst worden!
Al deze eenvoudige spelregels zorgen voor een leuk stapelspel waarbij ruimtelijk inzicht belangrijker is dan je denkt. Eenzelfde plaatje kan nl. door zijn specifieke stippencombinatie en enkele draaibewegingen op verschillende manieren aangelegd worden.
Het spelmechanisme kan ons bekoren maar verliest onmiddellijk heel wat van zijn waarde door de slechte kwaliteit van de plastic schijfjes. Na veelvuldig - en in ons geval zelfs voor het eerste - gebruik worden de plaatjes steeds minder doorzichtig. Daarenboven zijn de stippen uiterst slecht gecentreerd.
Jammer van de uitvoering want dit spel heeft meer in zijn mars.