De boze Wolf 2012

Alle spelers krijgen een 'welterusten-' en een 'wolvenklemkaart' (dit zijn thuiskaarten). Volgens het aantal spelers worden er 1 of 2 biggen uit het spel genomen. De karakterkaarten worden nu blind verdeeld onder de spelers en direct opengelegd (zodat iedereen goed kan zien wie welke kaart heeft).
Iedere ronde bestaat uit 3 fases: plannen - eten - einde ronde. Planfase: iedereen die GEEN wolf is, kiest een thuiskaart en legt deze gedekt op zijn karakterkaart. Eetfase: De wolf kiest een slachtoffer door de persoon aan te wijzen. De gekozen thuiskaart van het slachtoffer wordt omgedraaid: bij een 'welterustenkaart' eet de wolf zijn slachtoffer op => de wolf krijgt het aantal punten de op de kaart van het slachtoffer staat; het slachtoffer moet hetzelfde aantal punten af geven (Big = 1 punt; geitjes = 2 punten en Roodkapje = 3 punten). Bij een Wolvenklemkaart: het slachtoffer krijgt de punten; de wolf geeft deze af. De andere spelers die voor een 'welterustenkaart' kozen, krijgen ook het aantal punten dat op hun karakterkaart staat. Einde Ronde: de verliezer van de ronde deelt de karakterkaarten voor de volgende ronde uit. Hij mag dit doelbewust doen!!
Het spel is afgelopen van het moment dat een speler 10 of meer punten wist te verzamelen.
'De boze wolf' is een heel eenvoudig aan te leren en verrassend spelletje. Het doet ergens denken aan een sterk vereenvoudigde versie van Weerwolven of De Mol. Het is een spel waarbij wat geluk maar vooral een goed inschattingsvermogen belangrijk is.
Een minpuntje is wel dat iedere speler zonder punten begint. Hierdoor heb je de indruk dat de kracht van het spel pas naar boven komt wanneer iedereen al punten wist te verzamelen. Wij zouden dan ook het voorstel doen dat alle spelers 5 punten krijgen als 'startkapitaal'.
Dit spel kan zeker een meerwaarde hebben binnen het werken rond perspectiefneming (inschatten van de andere). Doordat het pas gespeeld kan worden vanaf 4 personen, zie wij het heel bruikbaar binnen de zorgsector en minder in het onderwijs.