Barricade 1974

Barricade mag een klassieker binnen het Ravensburger-aanbod genoemd worden. Werner Schöppner schreef in 1959 een brief naar Ravensburger waarin hij beschrijft dat hij een spel ontwikkeld heeft en met heel veel plezier reeds met veel mensen gespeeld heeft. Hij beweerde dat het spel voor alle bevolkingsgroepen en leeftijden even spannend blijft. Met zijn spelidee had hij, volgens de spelexpert Eugen Oker, uit Pachisi het beste gemaakt.
Dat belooft. Wie een eeuwenoud spel nog beter kan maken, heeft een klassieker in de hand.
Spelexperts beweren dat dit spel inderdaad iets van Pachisi heeft: speelfiguren bewegen zich na een dobbelsteenworp over het speelbord en moeten naar een gemeenschappelijk doelveld bewegen. Dat klopt. De vorm van het parcours is echter duidelijk anders. Geen cirkelvormig parcours met een centraal doelveld, maar een soort trap met verschillende zijtakken naar boven toe.
Elke speler plaatst zijn 5 pionnen op zijn eigen startveld onderaan het speelbord. Op belangrijke kruispunten op het parcours worden witte speelstenen geplaatst. Aan deze speelstenen ontleent het spel zijn naam: barricades. Zolang deze daar staan kan geen enkel pion passeren. Het zijn dus echte hindernissen.
De spelers verplaatsen hun eigen pionnen evenveel velden als de dobbelsteenworp aangaf. Ze mogen vrij in een richting naar keuze verplaatst worden maar mogen niet in éénzelfde beurt heen en terug. Pionnen kunnen over eigen of vreemde pionnen springen.
Eindigt je pion precies op de plaats van een andere, dan wordt deze geslagen en moet terug naar zijn eigen startvak.
De barricades kunnen verplaatst worden nadat een pion er precies op eindigt. Bij het begin van het spel staan ze op aangeduide plaatsen, maar bij het verzetten mogen ze naar om het even welk vrij veld verplaatst worden (behalve deze van de onderste rij).
Het spel eindigt zodra een speler een eigen pion precies op het hoogste vakje kan doen eindigen. Deze speler wint het spel.
De rugzijde van het spelregelblaadje geeft enkele tactische tips. Dit betekent dat er meer aan de hand is bij dit spel dan maar wat dobbelen, verplaatsen, slaan en barricades verschuiven. Elke zet heeft zijn gevolgen. Als je een barricade verplaatst, moet je opletten dat je je eigen pionnen niet blokkeert of dat andere pionnen plotseling wel een doorgang krijgen. Het spel eist gelukkig geen zwaar denkwerk en speelt daarom heerlijk in gezinsverband. De houten halma-kegeltjes bekoren, het speelbord is goed bedacht en het plaageffect keert soms tegen je terug. Wat moet je nog meer hebben?