De Verzekeringen van de NCB overbruggen alle Rampen 1938

Linksonder vermeldt de prent de datum December '38, evenals een signatuur frans mandos Tzn. '38. Daarmee zijn tekenaar en jaar van uitgifte eenvoudig vast te stellen.

Frans Mandos werd geboren in 1910 te Nijmegen en was werkzaam als glasschilder, monumentaal kunstenaar en tekenaar. Veel van zijn werken signeerde hij met Frans Mandos Tzn. De laatste drie letters staan voor ‘Toonzoon’, naar het feit dat zijn vader Toon heette. Frans had een 3 jaar jongere broer die, eveneens als kunstenaar, bekender was. In het ouderlijk huis aan de Ringbaan-Oost in Tilburg deelden de broers op zolder een atelier.

NCB staat voor de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond. Deze werd op 17 augustus 1896 opgericht als organisatie die de belangen van de boerenstand behartigde en zo een tegenwicht vormde tegen de opkomende industrie. Deze industrie haalde medewerkers uit de agrarische bedrijven weg en voor zover ze producten nodig hadden van de boeren, betaalde men daarvoor een lage prijs.

Rini de Groot verhaalt in het Brabants Historisch Informatie Centrum onder het kopje Het Gezelschapsspel op de Keukentafel:

Op de winterse zondagavond speelden we wel eens het Verzekeringsspel van de NCB. Aan verzekerde leden werd het Brabantse familiespel in 1938 rond Sinterklaas verspreid. Het spel was gedrukt in Rood en Groen, “Rood en Groen is Boeren Fatsoen.”
Ook werd wel eens een soort Lotto gespeeld met van hout gemaakte genummerde schijfjes, Domino, of het Ganzenbord spel, maar dit NCB spel vond ik zoiets als het latere Monopoly.

Moeke spreidde het spel uit op de tafel in de Goeikamer, er boven hing de enige lichtbron en de kamer was verwarmd door de Leuvense stoof.
We speelden met de enkele pionnen en dobbelstenen die we rijk waren. De fiches bestonden uit boontjes of snoepjes en dat was in die tijd heel normaal. Soms kwam Marinus met in de herfst opgespaarde noten en dat was een verrassing.

Het aantal spelers was minimaal twee, maar met de grote van het gezin moest er een keus gemaakt worden.
De spelregels zijn met zo'n kleine letters gedrukt, dat ik er nu nog moeite mee heb om het te kunnen lezen. Ik vraag me af hoe we dat deden met de hoeveelheid licht die destijds op tafel viel.
De opzet van het spel was het afsluiten van een verzekering, maar dat ging aan ons neus voorbij tijdens het lezen van het Reglement. Als kind wisten we niet wat rampen waren en dat je je daar tegen kon verzekeren.

Bang om tijdens het spel in de gevangenis terecht te komen, door stiekem een vuurtje te stoken, daar hadden we geen moeite mee. Dagelijks verzorgden we het fornuis en de kachel en kwamen wel aan ons trekken.

Gelukkig had mijn jongere broer het gezinsspel bewaard. Het spel van destijds levert nu mooie vergane plaatjes op.