Zoek-die-Schoen! 2011

Spel 1:
Alle spelers krijgen een schoenplank en ‘Schoenveterlos (het figuurtje) wordt in het midden van de tafel geplaatst. Om beurt nemen de spelers 3 schoenen uit de zak en houden die in een gesloten hand.
Op het startsignaal laat iedereen zijn schoenen vallen en begint de zoektocht naar het passende paar schoenen. Nu zijn er 2 mogelijkheden:
- Een speler vindt een juist paar schoenen: hij wijst dat paar aan en roept ‘Schoenveterlos’.
- Er ligt geen passend paar op tafel: Het figuurtje ‘Schoenveterlos’ wordt genomen.
Is de speler juist, dan kan hij een paar schoenen op zijn schoenplank plaatsen. Is hij fout, dan krijgt hij niets.
Alle schoenen worden terug in de zak gedaan en er begint een nieuwe ronde.
De speler die als eerste 4 paar schoenen op zijn plank heeft staan, wint het spel.
Spel 2:
Bij het tweede spel worden er 5 schoenen open op tafel gelegd. 1 speler is hier ‘Schoenveterlos’ (hij krijgt ook het figuurtje). Deze speler neemt nog 4 extra schoenen uit de zak en legt deze op tafel.
Verder verloopt het spel en de evaluatie idem als het vorige.
Bij een nieuwe ronde wordt het figuurtje aan de volgende speler doorgegeven.
Conclusie:
Bij dit spel komt het er op aan om zo snel mogelijk het juiste paar schoenen te vinden (detecteren) en aan te wijzen / of het figuurtje nemen (reageren).
Bij het doornemen van de spelregels was ik enerzijds aangenaam verrast… een actiespel kan heel verrassend en plezant zijn; zeker bij kleuters. Een grote voorwaarde is dat het spel heel duidelijk en gestructureerd kan verlopen.

Dat is nu net het probleem bij dit spel. Door het gelijktijdig laten vallen van de schoenen en het bijna onmiddellijk moeten reageren, ontstaat er een soort chaos waardoor de kans op ruzie heel groot wordt ( “ik was de eerste die het aanwees… ja, maar jij liet het te snel vallen, …”).

De positieve kant van het spel is de uitwerking (mooi, stevig en aantrekkelijk materiaal) en het feit dat de kinderen leren dat een linker- en een rechterschoen een juist paar vormen.
…maar ik denk dat kleuterjuffen over veel beter materiaal beschikken om rond dit thema te werken.